18. شاديءَ جي آخري رسم
ڪنوار “ها ٺيڪ”
ٻانڀڻ:”۽ مان جيڪو چوندو ويندس.سو تون ان کي دهرائيندينءَ ٺيڪ؟”
“ٺيڪ”
“ها ته هي وٺ لوڻ! هاڻي ڇڏيو.”
“مان سدائين پتيءَ جي آگيا هيٺ رهنديس”
“مان سدائين پتيءَ جي آگيا هيٺ رهنديس”
“پنهنجي سَسُ سهري جي شيوا ڪنديس”
“پنهنجي سس سهري جي شيوا ڪنديس”
“هنن سان عزت وچان پيش اينديس”
“هنن سان عزت وچان پيش اينديس”
“ڪڏهن جواب سوال ڪانه ڪنديس”
“ڪڏهن جواب سوال ڪانه ڪنديس”
“هن گهر جي عزت ساهه سان سانڍينديس”
“هن گهر جي عزت ساهه سان سانڍينديس”
“پريوار کي پتر سنتان پردان ڪنديس”
ڪنوار چپ ٿي ويئي.
“ڇو پٽ چئو نه”
“مهراج هوءَ شرمائجي ويئي آهي”گهوٽ چيو
“چڱو مان انت ۾ آسيرواد ڏيڻ مهل ائين چوندس.”
۽ ٻانڀڻ آشيرواد ڏيندي چيو”هي جوڙو سدائين خوش آباد رهي.گهر جا ڀنڊار ڀريل هجن پريوار ۾ سک شانتي رهي.شل ڪنوار ستن پُٽن جي ماتا بڻجي”
تڏهن ڪنوار اکيون مٿي ڪري سوال پڇيو”مهراج ست پٽ ڇو؟”
۽ سندس ڀيڻ ريشما کيس سُر وٺائيندي چيو”ها ها ڌيئر ڇونه؟”
“ڌيئڙيون! آسيرواد اهڙي نموني ئي ڏني ويندي آهي.اهڙي اسان جي پراڻي پرمپرا آهي.”
ريشما “مهاراج هاڻي پراڻيون ڳالهيون ڇڏيو زمانو ڦري ويو آهي.....”
ٻانڀڻ هن کي نظر انداز ڪندي پنهنجي آسيرواد جاري رکي.
“شل اوهان جو گهر سڻڀو ستابو رهي !شل پُتر سنتان سان توهان جي پريوار جي شوڀا وڌي.