سا ڪيئن وساريان ڪالهه هُيون جنهن سان حسرتون
اڄ پڻ ائين اُسهندي رهي اڄ سڀان ڪيو سال
آئون اُڪنڊجي اَن کي هئڙا وٺيو حال
مولا ڀوريءَ مٿي ڀال ڪري ميڙج ڪالهه کي
ڪوجو وريو واءُ ڙي، جانيان جنهن جدا ڪيو
سور سپرينءَ جي ڪيو، گهر اٿم گهاءُ ڙي
ختم خاضع خوشيون ٿيون، سڄن نيو ساءُ ڙي
مون کي ماري ماءُ ڙي هو هوتاڻا هليا ويا
سڄڻ سدائين ويڙها وسنداءِ
مليو موڪ ملنداءِ ڏينهن تون ڏاج ڏهاڙي
ماڻهو سڀ محبتي ڪونهي ڪيني وار ڪو
الفت جن اکن ۾ سڄڻ ڏسنديون سي
جاڙون ڪنديون جي سي پاڻ نه ڏسن پيار کي