سُتي سور پرينءَ جو ويٺي ناهي ويساند
بِهان ته بِرهُ ڀڙڪي، هلان ته موره ماند
اِها روح رَتي راند، کايو ماري خدن کي
ماڻهو محبتي ڏٺم هيڪاندا هِت
اوکيءَ ويل آسري ڪين ڇڏيائون ڪٿ
جي ضروري جت سي ئي هئا ساڻ مون
شل هُون هيڪاندا هِت ماڻهو سدا محبتي
اوکي ويل آسري ڇڏين ڪين ڪٿ
پارڻ ڪارڻ پرت دکن تان دڄ ٿئي
دل ڪري دانهون ڪري نه ظاهر زبان
هيءَ اُڀاري آکڻ لئه هُو ڪڇي مُور ڪان
آئون اندر جا ارمان سليان ڪيئن سڄڻ کي