ڇُهڻ سان تون منهنجي ٿو ڇرڪين سدائين
ڏيو ڀر بيهان پوءِ به سرڪين سدائين
پري کان به مون تي جي اکڙي پَوَئي ٿي
ڪيو پير پويان ٿو ٽرڪين سدائين
ڏنل يار تنهنجا نه ڦٽڙا ڇٽن ٿا
ٻيڻو زهر تن تي ٿو ٻرڪين سدائين
ڏکيو وقت ڏاڍو گذاريان ٿو يارا
ڏسي مون کي مجبور مرڪين سدائين
خدن دل جي بدلي نه دل ڀي ڏني تو
کسي دل تون پوڀي ٿو ڪرڪين سدائين