ڪيم تو سين الفت نڀائي نه توئي
صدا دل جي ڪڏهن ڪنائي نه توئي
ڇڏي تو ڏنو آ صفا غير ڄاڻي
ڪيئي ڪين پنهنجو رَهائي نه توئي
مٺي مرڪ تنهنجي ڪيو مون کي موهت
ڪري ناز وکڙي وڌائي نه توئي
صلي ۾ وفا جي جفا تو ته ڪئي آ
رسي ايئن عداوت گهٽائي نه تو ئي
هيءَ نادان دلڙي پلي آسري ۾
کسي دل خدن جي ورائي نه تو ئي