مون نه ئي دل جي ڏٺي چاه ڀريو چهرو ڏٺم
دم نه اڃا دير لڳي گهاءُ اندر گهرو ڏٺم
آه وفغان ڪيئن ڪيان پاڻ سان اٿم پاڻ ڪئي
لائق لڪي سار لڌي پيار مٿان چهرو ڏٺم
گوندر ڪين گهٽبا، اهو مون نه ڄاتو
ڇمر هي نه ڇڏبا اِهو مون نه ڄاتو
ڏسي پهر پاڻهي او ساريو ۾ جن کي
پڪيءَ پار پٽبا اِهو مون نه ڄاتو
منهنجي ته تون ساهن ۾ آن راهن ۾ پو ڇورهان
هر وقت گڏ تون جو رهين تانگهن ۾ پوڇور هان
برحق اها ٻي ڳالهه آ ظاهر جو هي فاصلو
تخيل ۾ تون آن دُوبدو تاڪُن ۾ پو ڇو رهان