زبان شرين سُخن شرين نرالو دلنشين آهي.
دين اسلام جو راکو نبيعه جو همنشين آهي.
پنهنجو سڀ ڪجهه ڪري قربان اتل بيٺا رهيا حق تي،
سُڃاتو جن خدا پنهنجو اُنهن کي آفرين آهي.
نفس ماري جنهين ماڻي حقيقي معرفت آهي،
عطا مالڪ ڪئي تِن کي سڄي روءِ زمين آهي.
جهانن ۽ ڪفر جي گگهه اوندهه ٿي فنا وئي آ،
پکيڙي پنهنجي کي ڪئي جن روشني آهي.
شرم ڪريو، پٿر اُڇليو، صدائون مان آيون،
اِها ؟؟؟؟ جي ملڪه وڏي پرده نشين آهي.
اسان جي آل ۾ تون آن نبيعه جنهن لاءِ فرمايو،
عقيدي ۽ سچائي ۾ سڀن کان بهترين آهي.
اُمِ ليليٰ سِڪي آهي ڪيڏو اڪبرعه جي ڀاڪُر لئه،
نبيعه جو همشڪل ڳڀرو ڪِريو پَٽ تي حَسين آهي.
وڪي بهلول پئي سَستي، جنت هوڪا ڏئي هَرهَر،
خدا جي نيڪ آ بڻي جنت مڪين آهي.
اچي ڏاڙهي ۾ جنهن ڪلمو، پڙهيو اسلام جو ڪئين سو،
نبي کان بعد ڪئين بڻيو نبيعه جو جانشين آهي.
”گوهر“ کي ڀي ملي ويندي محمّد آل جي در تان،
سَخا ٿيندي، شفا ملندي، مونکي پورو يقين آهي.