ميان تو وٽ ماڻھپو مانگھو ڇا لاءِ،
مون کي اِھو سمجھاءِ، تون بيٺو آھين ڪٿي.
چانڊوڪيءَ جي ڪُنب مان وھنجي نڪتيءَ تون،
نوراني ڦھنگون، تنھنجي وارن مان ٽميون
لاب لاھيندي تون جڏھن ويٺيئن ٽالھي ڇانوَ
۽ مانيءَ جا ٿانوَ ويڙھيئي پئي رول ۾
ھي جا مند بھار جي امن پئي ڳولي،
ڪويل پئي ٻولي، ڪيڏارا ھن ديس جا.
*