تون مون کي مٺي آھين، ھن سنڌ وطن وانگي
تون شل نه ڇڄين مون کان،ايشا جي امن وانگي
تنھنجي سونھن اڳيان ڪُل ھي تشبيھون بي معٰني
سينگار تنھنجو سُھڻو فطرت جي رنگن وانگي
ميلاپ کان روڪين ٿا ھي ويڇا طبقاتي
خوشين کي ڪٿي ڳوليان قسمت جي ڪُڻن وانگي
ھي روح تتل پياسو ڪر پيار جو وسڪارو
اوسيئڙو پيو ڀوڳيان ھِت ٿر جي ڀِٽن وانگي
اُتساھ ڏنئي تڏھين رسمن کي لتاڙيون مون
تو ساڻ نڀائيندس سسُئي جي وچن وانگي
فطرت کي ڪيان ڪاڏي فطرت ۾ وفا ڳوھيل
ڀل لوڪ کڻي ڪَرُ پيو نانگن جي ڦڻن وانگي
”گوھر“به جيئي ٿو پيو ويساھ ڀُريو ناھي
شل ساٿ رھين ھرپل خوشبو ٿي گلن وانگي