گلابن جي وطن ۾ تون رھين ٿي،
اَجھو آھي منھنجو گندرف جبل تي،
جياپو تنھنجو منھنجو فرق پڌرو،
پيار جو خواب منزل مقتلن ڏي.
مٺي مان ڪيئن حقيقت کان لنوايان،
عذابن جي عدالت ۾ ٽنگيل ھان،
اُجاڙي عشق جي پئي باھ جذبا،
زماني کان گھڻو اي دل ھان.
سرحدون ريت جون سڪ ۾ لتاڙي،
پڳس تنھنجي گلابن جي وطن ۾،
ٻڌايو آھي خوشبو ماڳ تنھنجو،
لڀي تو کي وتم اجري چمن ۾.
قبولين ڪاش! منھنجي پيار کي تون،
نه رولين منھنجي شل سنسار کي تون.
*