نه آھي درد منھنجي جي ڪا سرحد،
گھاريو تو نه مون سان وقت پنھنجو،
رھيئين مھمان وانگر تون سدائين،
نه آيئي ياد چھرو بي نه منھنجو.
انھي پيڙا سدائين روح رھڙيو،
رھيئين ڇو بي خبر مون کان مسلسل،
آھي تو سان ڇڄڻ جھڙو نه رشتو،
آ مون ۾ رت تنھنجو ئي سمايل.
سڪيو ھان تنھنجي شفقت لئه سدائين،
جنم جي ڏينھن تي آندئي نه تحفو،
نڪي تو ڪيڪ کارايو ھٿن سان،
ڊسمبر ٻارنھين ھو ڄڻ ڪو سسڏڪو.
نظر انداز مون کي تو ڪيو ڇو؟
زخم دل منھنجي کي ڇالئه ڏنو تو؟......
*