تو پنھنجي زھريلن روين،
تي ويچاريو ڇو نه اڃان آ،
نفرت جا ھي ڍير اندر ۾،
ڇو پاليا ٿئي وير اندر ۾.
پيار کان ڪوھين ڏور تون ڇالئه،
ڇو انساني واٽ وساري،
ٻاجھ ،رحم کان پاسيرو آن،
چڱي ڪم کان پاسيرو آن.
پاڻ کي ڪر تبديل تون ھاڻي،
پيار جي ھن رنگين چمن ۾،
پوک محبت جا گل سھڻا،
ڏينھن نه ھر دم ساڳيا رھڻا.
نفرت بدبو، سوچ الا ڪجھ،
محبت خوشبو ، سوچ الا ڪجھ.
*