ڀنل ٿس ماڪ سان چھرو،
سُتل آ ننڊ گھري ۾،
چنڊ ھن ڏي تڪي ٿو پيو،
کلي ٿو يا لُڇي ٿو پيو.
ستارا سوچ گھريءَ ۾،
ڪتيون ڇو وائڙيون آھن،
ڪنواري سونھن جوڀن ۾،
اکيون اِن سان اڙيون آھن.
ڏسان جنھن لاءِ پيو سپنا،
ملي شل ساڀيا ۾ ھُو،
آ جنھن جي سونھن لاثاني،
آ دل ان لاءِ مستاني......
ھي دل سڪڻي نه آ غافل،
انھيءَ جي ياد ۾ ھرپل.....
*