خوشبوءَ کي پوکي،
تولئه آڻيندس خوشيون.
.
ھير ٿڌيري مُند ۾،
لڙڪن کي روڪي،
تولئه آڻيندس خوشيون.
زخمي ھينئڙي جي اندر،
روح نئون ڦوڪي،
تولئه آڻيندس خوشيون.
ھن درديلي ديس ۾،
اتساھي توکي،
تولئه آڻيندس خوشيون.
*
شاعري
مُنھن موڙي ڇڏيئي
سنڌ سلامت ڊجيٽل بوڪ ايڊيشن سلسلي جو نئون ڪتاب ”مُنهن موڙي ڇڏيئي“ اهان اڳيان پيش آهي. هي ڪتاب مرحوم گوهر گُل ڳورڙ جي شاعريءَ جو مجموعو آهي. هي ڪتاب جنسار پبليڪيشن، ميهڙ پاران 2018ع ۾ ڇپايو ويو آهي. ٿورائتا آهيون نماڻي صديق مهيسر جا جنهن ڪتاب سنڌ سلامت ڪتاب گهر ۾ پيش ڪرڻ لاءِ موڪليو.
- 4.5/5.0
- 5513
- 730
- آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
- گوهر گل ڳورڙ
- ڇاپو پھريون
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو
- جنسار پبليڪيشن جو ڪتاب نمبر 04
- ارپنا
- سنڌ سلامت پاران :
- پھريون پنو
- اداري پاران
- مُھاڳ
- ماڻھپو قائم رھي
- مرحوم و مغفور مرحوم گوهر گل ڳورڙ کي منظوم ڀيٽا
- غزل
- زبان شرين سُخن شرين نرالو دلنشين آهي.
- تون مون کي مٺي آھين، ھن سنڌ وطن وانگي
- سھي نه جيڪي سگھان مان اھڙا نه درد ڏي تون
- منھنجي نيڻن ۾، ڄامشورو آ
- اکين دوزخ اکين جنت، سڃاتي
- تِترَ جون ٻوليون وڻندڙ پرن جا،رنگ موھين ٿا
- فڪر ۽ فلسفي ۾،تون سمايل
- تو کي پاتل ڦولاريل سرنھن جيان وڳو
- نظم
- پنھنجي صوفي نگاھن جي وطن ۾
- دل ڀٽائي جو دمبورو
- کيرٿر جي ڇوٽيءَ کي
- دوست آھيون دوست ناھيون
- اجازت ڇا ملي سگھندي؟
- ڍنڍ تي جيئن پڳا نيرڳ
- روشني ڇا لئه ڳھو ٿا
- سانيٽ
- منھنجو جيون گگھ اوندھ
- اڃان غلاميءَ جي گَپ چمبڙيل،
- اي چنڊ بسنتي چيٽن جا،
- گلابن جي وطن ۾ تون رھين ٿي،
- ڀنل ٿس ماڪ سان چھرو،
- بائيبل جي نغمي جھڙا ٽھڪ ٿئي،
- ويس تنھنجو رات جي تارن جيان،
- نه آھي درد منھنجي جي ڪا سرحد،
- تون وڃين ٿو پيو ڄامشوري پڙھڻ،
- تو پنھنجي زھريلن روين،
- گيت
- تنھنجي ڪنوارن چپن جون ادائون
- تون جو وئين آمريڪا ساجن
- چيٽ چانڊوڪيون،
- تون سنڌ پري منھنجي آھين،تون ماڪ کان وڌ اُجري آھين،
- سک کسي شل ڏک نه ڏين،
- تنھنجي آڳر ۾ مُنڊي،
- اک اڙائي
- ساجن جنھن سان ڪو نه نڀائي،
- ھُئي ھُئي تنھنجي مرڪ پياري،
- ھوءَ مھاڻي ڄار ڇنڊي پئي،
- ساھ کان پياري،
- مُرڪ تنھنجي آ باک جو منظر،
- پريت جي نگريءَ منجھان،
- تون انڊلٺ جي رنگن جھڙي،
- عِشق اکين ۾، عِشق رَڳن ۾،
- ٽاڪ منجھند جو لُڪ لڳي پئي،
- اکيون سھڻيون ڊگھو چوٽو،
- وايون
- ککيءَ کاري
- نفرت اُڇلائي،
- ڇا تون جي سگھندين؟
- جذبا روڪيندي،
- تنھنجي لفظن مان
- الا ھي انسان
- منھنجي جيجلڙي
- منھنجي دردن کي،
- مرڪ نه ماروئڙن،
- ھاڻي ڇا ٿيندو؟
- ڪنھن جي نيڻ کي ،
- چانديءَ جو ڪڱڻ،
- خوشبوءَ کي پوکي،
- مُرڪ تنھنجي مٺي،
- پنجڪڙا
- عزيزو منھنجا چاڪ چوليو متان،
- ويو جو وقت گذري ڇڏ انھي ءَ کي،
- مڃتائن جا رستا روڪين ٿا،
- ادبي داداگيرن پنھنجا دنگ ڪڍيا،
- ڇا تو سان پيار جو اظھار ڪريان؟
- ھي خماريل چيرويون تنھنجون اکيون،
- اڪثر سياستدان وڪائو مال جيان،
- ساون کيتن جيئن سونھري ويس ڍڪيو
- ڌرتي سونھن، پريت ۽ طبقاتي پيڙا،
- اکين ۾ زندگيءَ جا رنگ وڻندڙ،
- حجر اسود جيئن ڪعبي سان جُڙيل،
- گگھ اوندھ مثل آءُ تون روشني،
- ڦوھ جوڀن ۾ ڪُسي وئي سونھن آ
- تو ڏني جا خواب ۾ مون کي چُمي،
- طورسينا جبل وانگي جلي مون،
- ڇو نه منھنجون التجائون تو ٻڌيون،
- تو سدا کلندي ڏٺو آھي مون کي،
- تنھنجي ويجھو آيس تو ويساھ ڏنو،
- ڪاري ڪامڻ جي وائرس جيان آ ضدي،
- بند اکين ۾ تنھنجو تصّور ئي آھي
- منھنجي رت ۾ بغاوت ڊڪي ٿي پئي،
- جنگي قيدي جھڙو جياپو منھنجو آ،
- ھڏڪي تنھنجي نانءُ وٺڻ سان مرڪي پئي،
- چنڊ مٺيءَ جي گج جي ٽاڪيل ڪاون ۾،
- ھاءِ وڇوڙا ٽٽندا جوڙا آءُ نه تون
- تون ڇا ڄاڻين باک ڦٽيءَ جي منظر کي،
- چوڙيون تنھنجي ٻانھن چمڻ سا ن مرڪي پيون،
- سڀ لئه گھاٽي ڇانوَ ۽ مون لئه نٽھڻ آن،
- ڪارا تر ٻئين تنھنجي ڪنڌ ۽ کاڏيءَ جا،
- منھنجي ذھن ۽ سوچ تصّور ۾ تون ئي،
- وار تو جڏھن ڇوڙيا،
- زندگي پئي گذري،
- تون جڏھن ڇڏي ويندينءَ،
- تون منھنجي خوشي آھين،
- سنڌ ۽ سنڌ واسين جي حقن لئه جنھن نه لکيو،
- ھاءِ سوزڪي ڪار اڇي رنگ جي تنھنجي،
- ھونءَ ته اسان جو ميل بظاھر نا ممڪن،
- منھنجي دل پنجاپ جيان خوشحال نه آ،
- حُسين تنھنجي صبر تان صدقي حُسين تون بي مثال آھين،
- چڱي جنگ ناھي امن لئه اٿو،
- سونھن پريءَ جي پوتي ڀرٿ ڀريل موھيو،
- عزيزو ڇڏي ويڇا ويجھو اچو
- چوي لوڪ ڇا ڀي نه پرواھ ڪا
- منھنجي ڪوجھي مستقبل کي سھڻو ڪر،
- ٽيڙو
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- بيت
- سنڌ آ ٽاڪيل ساھ ۾ سنڌ نه مون کان ڏور
- ميان تو وٽ ماڻھپو مانگھو ڇا لاءِ،
- ھي جا مند بھار جي، خوشين کان خالي،
- سدا رھين مصروف تون انٽر نيٽ تي جيئن،
- حق جي حقيقت ، حق حقدارن کان پري،
- بڻجي ويٺا ھن جيڪي راکا عوامي،
- ڀرٿ ڀريندي آر سان،ٽاڪيئي گل رومال،
- ھي جي تنھنجا نيڻ ھن،فطرت جو احساس،
- تون جي ڪمپيوٽر مٿان ، سڄو ڏينھن جھُڪيل،
- ڏکڻ ايشا ڇا سڄي دنيا ۾ بارود،
- ھي جا تنھنجي سونھن آ اونداھيءَ ۾ لاٽ،
- چنڊ پرينءَ جي باغ جي، چمبيلي وَل تي،
- ھوءَ ڪيڏي پاٻوھ مان گل پئي ٽاڪي،
- چانڊوڪيءَ جي ٻک ۾ گھُلي ڏکڻ ھير،
- چانڊوڪيءَ جي ٻک ۾ ننڊ نه آئي آ،
- مورپکيءَ جي کنڀ جيان،تنھنجو ويس حَسين،
- رڳو اي ميلون، ڪرين انٽرنيٽ تي،
- ھي سياري جي شام ۽،لھندڙ سج منظر،
- شال ھي ڄاڻين تون مٺي، ڪيڏو توسان چاھ،
- ھي جي موڪل ،ڏينھڙا،توبن گُذرن ٿا،
- ڏيڍوڻا
- تون نور لڳين ٿي پئي،
- او سونھن جي شھزادي
- ھي ذھن زنگيل ماڻھو،
- لالچ ۾ انڌا ٿي پيا،
- ھي وار، ڪٽيل تنھنجا،
- تون آءُ دعا بڻجي،
- انجام پتو ناھي،
- خوشبوءَ سان ڀريل چوٽو،
- ھي رات کٽي ويندي،
- ڪاراڻ ھلي ويندي،
- توڙي پيا گھلن جھولا،
- ڳاري نه وجھي مون کي،
- ھڏڪي ٿي اچي مون کي،
- معصوم اَدا تنھنجي،
- رڪشي تي چڙھي پُھتينءَ،
تولئه آڻيندس خوشيون.
.
ھير ٿڌيري مُند ۾،
لڙڪن کي روڪي،
تولئه آڻيندس خوشيون.
زخمي ھينئڙي جي اندر،
روح نئون ڦوڪي،
تولئه آڻيندس خوشيون.
ھن درديلي ديس ۾،
اتساھي توکي،
تولئه آڻيندس خوشيون.
*