روشني ڇا لئه ڳھو ٿا
ڇونه اونداھ کي ڳھو ٿا
ڇو تپي تندور وانگي
پنھنجا ئي ماڻھو ڏنڀيو ٿا
پيار ڏئي ويندڙ دڳن کي
ريشمي اڏندڙ چڳن کي
قھري نظرن سان ڏسو ٿا
اوپرا ڇا لئه ٿيا ھو
ماڻھپي کان ۽ رحم کان
خوبصورت ھن دنيا کي
ڇو اوھان بدذوق نظرن
سان نھاريو ساڙ مان پيا
ديس جا فطري نظارا
شام سھڻي ويس گيڙو
جي مثل پئي ٿي لڳي ڪيئن
۽ سڄو آڪاش نيرو
-صوفيت جي ڇانوري جيان
پيو ٿئي محسوس مون کي
ڇونه ٿا سمجھو اوھان ھي
ڳالھ جيڪا سچ آھي
جنھن ۾ ڪوئي ڪچ ناھي
جيڪا خلقي آھي قدرت
ھي سموري ان جي فطرت
ڇواوھان ان سان ڪريو ٿا
ھٿ چراندون سوچ ڪريو
روشني سان ساڙ ڇڏيو
زندگيءَ سان پيارڪريو
چيٽ جي چانڊوڪي خوشبو
پد ميڻن سان پيار ڪريو
پيار جا پيغام بڻجي
*