ھي جا مند بھار جي، خوشين کان خالي،
پنھنجي ڌرتي تي ٽڪيل بک ۽ بد حالي،
”گوھر“ اک آلي، موج نه آ مھراڻ ۾.
ھي جا منھنجي زندگي، توبن اڻپوري،
شال نه ٿئي دوري، تنھنجي منھنجي ڪڏھن.
آءُ اسان جي سٿ ۾ ڀٽڪي ويل ڀاءُ،
سنڌ ازل کان ھن سٺا صدين جيڏا گھاءُ
پنھنجو نيھن نڀاءُ، قومي غيرت سان اچي.
مون کان ڏينھون ڏينھن، پري ٿيندي پئي وڃين،
توسان ناتو نيھن،ڇڙٻين يا ڀاڪر وجھين.