اکيون سھڻيون ڊگھو چوٽو،
وار ڪارا ،بدن ٺھندڙ،
ڇڏيو موھي منھنجي دل کي.
ڇليل بادام جا گورا،
سونھن اُجري سِڪا ڪورا
ھلڻ تنھنجي،
کِلڻ تنھنجي.
ڇڏيو موھي منھنجي دل کي.
کڻي نظرون ڏسين ٿي تون،
اَدا معصوم ۽ مرڪون،
عطا تنھنجي ،
سخا تنھنجي.
ڇڏيو موھي منھنجي دل کي.
وسين ٿي ڄامشوري ۾،
ھوائن جي ھِندوري ۾،
وڻن پيا ٿا،
ٽھڪ تنھنجا.
ڇڏيو موھي منھنجي دل کي.
”گوھر“ توکي پڪاريو آ،
سڪي تڙپي گذاريو آ،
اچڻ تنھنجي،
ملڻ تنھنجي.
ڇڏيو موھي منھنجي دل کي.
*