ٽاڪ منجھند جو لُڪ لڳي پئي،
لوٽو لَسيءَ جو آڻي مون کي،
پنھنجي ھَٿڙن ساڻ پيئاريو،
جيءُ جياريو جيءُ جياريو
ڪوسا جھولا مند ڏُکيري،
ساٿ نڪي آ ھير ٿڌڙي،
ٿڪ لٿا کلندي کيڪاريو،
جيءُ جياريو جيءُ جياريو.
ماکيءَ ۽ مَکڻ مانيءَ ۾،
تو کارايو مھمانيءَ ۾،
ٻاجھاري نظرن سان نھاريو،
جيءُ جياريو جيءُ جياريو.
تنھنجي سڪ پريت سگھاري،
ڦوھ جواني سونھن نياري،
پاڻ کي تو سھڻو سينگاريو.
جيءُ جياريو جيءُ جياريو.
”گوھر“ ڪئي دل تنھنجي حوالي،
شال رکين تون پاڻ سنڀالي،
عشق تنھنجي آ روح اُجاريو.
جيءُ جياريو جيءُ جياريو.