ڀرٿ ڀريندي آر سان،ٽاڪيئي گل رومال،
صفائي جو خيال، خاص رکيو تو خوب آ،
المنظر جي ماڳ تان ڏسون ٿا درياھ،
ڪنڌ شرم سان ٿا جھڪن ذھنن ۾ آڙاھ،
شال ستت ساڃاھ، اسان سڀني ۾ اچي.
ھي جي تنھنجي چئوطرف، ڀئورن جا ڦيرا،
خوشبو تنھنجي جان ۾ ڄمايا ديرا،
خوشبو جا پيرا، سھڻي تنھنجي سيج تي.
ھي جا گندرف ڌپ، اچي پئي مسجدن منجھان،
رت فراسيون ۽ نکون، لاش نمازي چُپ،
دھشتگردي ڌپ، شھر سڄو ڏھڪاءُ ۾.