معصوم اَدا تنھنجي،
آ جھوري وڌو دل کي، توکي ھي صدا منھنجي.
ڇو رحم نه ٿي ڌارين،
چاھت جي سزا ايڏي، ڇو ھيانءُ پئي ڳارين.
نفرت کي ڇڏي آ تون،
اچ پريت،ونڊيون گڏجي، ويڇن کي ٿُڏي آ تون.
مٽ تنھنجو نه آھي ڪو،
ھي سارو شھر جانا، تون آھين ته سونھين ٿو.
چنڊ ساڻ ڪيئن ڀيٽيان،
آ داغ اُنھيءَ ۾ ڀي، تون سُھڻي باک جيان.
*