بائيبل جي نغمي جھڙا ٽھڪ ٿئي،
سونھن تنھنجي آ ڪرامت ڪا وڏي،
آسماني ووئڻ جي اجري ڦٽي،
توکي ساري چيٽ چانڊوڪي ڪتي.
ھير ٿڌڙي ڄامشورو ۽ جبل،
باک جي لالاڻ گيڙو ويس ڄڻ،
تنھنجي ھت سھڻن چپن جو عڪس آ،
توبنا جيئڻ به ٽانڊن تي نچڻ.
منھنجي سڪ ۽ پيار کي مڃتا ڏئي،
مون کي تون پنھنجو بڻائي جي ڇڏين،
منھنجي بي رونق حياتيءَ ۾ اچي،
رنگ پنھنجي پيار جا شل تون ڀرين.
تون خدا جي نعمتن جھڙي حَسيِن،
روح تي ڇانيل سدا تون مھجبين....
*