بڻجي ويٺا ھن جيڪي راکا عوامي،
بين الاقوامي، دشمن سي مظلوم جا.
ولھ ۾ پيل کٽ تي، ستل گھري ننڊ
اُڀ تي چئوڏس چنڊ ،مرڪي پيو ھن کي ڏسي.
دوکيبازن منڊي، دوکو وڪامي،
اندر اڀامي، پيو ان انياءُ تي.
چاڏيءَ ۾ ڌونئرو ڄميل، جنھن کي ولوڙيئي،
مکڻ نچوڙيئي، گھاٽي لسي کان جدا،