تون سنڌ پري منھنجي آھين،تون ماڪ کان وڌ اُجري آھين،
من موھين ٿي تون باک جيان،
تنھنجي سونھن جي سيوا جاري آ................
نعمت بڻجي ربّ کان ملي آن، اومٺڙي تون منھنجي خوشي آن،
منھنجي دل جي ڌڙڪن ٻوليو،تون پاڪيزه پريت منھنجي آن،
وڇڙڻ جو تصور ماري ٿو،
درشن اتساھ ڏياري ٿو.
جيئري نه توکان ڌار ٿيان،
تنھنجي سونھن جي سيوا جاري آ............
ويس اڇو تو کي ٺھندو آ، حُور جنت جي لڳندي آھين،
تنھنجي اَدا دل جھومائي ٿي، مرڪي جڏھن تون ڏسندي آھين،
ان ويل ٺري ٿا نيڻ پون،
ڪُڏي خوشيون منھنجا پير چُمن،
جھومي پو جمالا ڇو نه چوان،
تنھنجي سونھن جي سيوا جاري آ..........
زھر جياپو اڳ منھنجو ھو،پيار ڏنئي ماکي بڻجي پيو،
چانڊوڪيءَ جي ڀاڪر ۾ ھان،تنھنجي نيڻن آڳر ۾ ھان،
پئي منھنجي قبول ٿي آھي دعا،
ھن دل جا لٿا سڀئي اُلڪا،
تنھنجو ساٿ ڇڏي ڪيڏانھن وڃان؟
تنھنجي سونھن جي سيوا جاري آ........
*