آخري جنگ
ڪيترن ڏينھن جي اڪيلائيءَ کان پوءِ ٻنھي مردن جي اوچتو ملاقات ٿي تہ، هنن گڏ رهڻ جو فيصلو ڪيو.
ٻَئي مرد فڪرمند رهندا هئا تہ، سندن مرڻ کان پوءِ ڌرتيءَ تان انسان جو وجود ختم ٿي ويندو، جو دنيا ۾ ڪابہ عورت موجود ناهي، جيڪا انساني نسل کي اڳتي وڌائي سگهي!
هڪ ڏينھن ٻَئي مرد انسانن کان خالي شھر جي هڪ رستي تان وڃي رهيا هئا تہ، کين هڪ اڪيلي عورت نظر آئي.
اڪيلي عورت نوجوان ۽ انتھائي حَسين هئي.
ٻَئي مرد عورت جي ڀرسان پھتا.
هڪ مرد عورت کي چيو، ”توکي ڏسي بيحد خوشي ٿي آهي.“
عورت وراڻيو، ”مون کي بہ توهان ٻنھي کي ڏسي بيحد خوشي ٿي آهي.“
ٻِئي مرد عورت کان پڇيو، ”ڇا تون اسان ٻنھي مان ڪنھن هڪ سان گڏ رهڻ چاهيندينءَ؟“
عورت مرڪي وراڻيو، ”جيڪڏهن توهان چاهيو تہ، مان توهان ٻنھي سان گڏ رهي سگهان ٿي.“
عورت جي ڳالھہ ٻنھي مردن کي نہ وڻي.
ٻَئي مرد وڙهي پيا ۽ هڪ مرد ٻِئي مرد کي قتل ڪري ڇڏيو.
عورت انتھائي حيرت ۽ ڏک واري انداز سان قاتل مرد کان پڇيو، ”تو پنھنجي دوست کي ڇو ماري ڇڏيو!؟“
مرد وراڻيو، ”مون کي تو ۾ شراڪت قبول نہ هئي. مان چاهيان ٿو تہ، تون فقط منھنجي ٻارن جي ماءُ بڻجين ۽ دنيا مان انساني وجود کي ختم ٿيڻ کان بچائي سگهين.“
عورت وراڻيو، ”مان تنھنجي ضرورت تہ پوري ڪري سگهان ٿي، پر ٻار نٿي ڄڻي سگهان.“
مرد پريشانيءَ منجهان پڇيو، ”پر ڇو... تون ٻار ڇو نٿي ڄڻي سگهين!؟“
عورت وراڻيو، ”ان ڪري تہ مان حقيقي عورت ناهيان. مان مصنوعي ذھانت واري روبوٽڪ ڊول آهيان.“