جهمورو ۽ سرڪاري بيحسي
”جي استاد.“
”هيڏانھن اچ.“
”اچي ويس.“
”ڦيرِي ڏي.“
”ڏئي ڇڏيم.“
”ڪٿي آهين؟“
”پنجاب ۾.“
”پنجاب ۾ ڇاهي؟“
”وڏي رش آهي. ماڻھو هڪ ٻئي مٿان ڳاهٽ پيا ٿين!“
”ٻچا جهمورا.“
”جي استاد.“
”هيڏانھن اچ.“
”اچي ويس.“
”ڦيرِي ڏي.“
”ڏئي ڇڏيم.“
”ڪٿي آهين؟“
”خيبرپختونخواه ۾.“
”خيبرپختونخواه ۾ ڇاهي؟“
”وڏي رش آهي. ماڻھو هڪ ٻئي مٿان ڳاهٽ پيا ٿين!“
”ٻچا جهمورا.“
”جي استاد.“
”هيڏانھن اچ.“
”اچي ويس.“
”ڦيرِي ڏي.“
”ڏئي ڇڏيم.“
”ڪٿي آهين؟“
”بلوچستان ۾.“
”بلوچستان ۾ ڇاهي؟“
”وڏي رش آهي. ماڻھو هڪ ٻئي مٿان ڳاهٽ پيا ٿين!“
”ٻچا جهمورا.“
”جي استاد.“
”هيڏانھن اچ.“
”چي ويس.“
”ڦيرِي ڏي.“
”ڏئي ڇڏيم.“
”ڪٿي آهين؟“
”سنڌ ۾.“
”سنڌ ۾ ڇاهي؟“
”وڏي رش آهي. ماڻھو هڪ ٻئي مٿان ڳاهٽ پيا ٿين!“
”ٻچا جهمورا.“
”جي استاد.“
”سڄي ملڪ ۾ رش آهي!؟“
”ها استاد، وڏي رش آهي!“
”ڪيتري رش آهي؟“
”پراڻي زماني وارين سئنيمائن جي کڙِڪِي توڙ هفتہ کان وڌيڪ رش آهي!“
”ايڏي رش ڇا تي ٿي آهي؟“
”بيحسيءَ جي پروگرام تي!“
”بيحسيءَ جي پروگرام ۾ ڇا ٿي رهيو آهي؟“
”مردَ هڪ ٻئي مٿان ڪِري رهيا آهن، عورتون چيڀاٽجي رهيون آهن ۽ ٻار ريھاٽ ڪري روئي رهيا آهن!“
”بيحسيءَ جي انھيءَ پروگرام جو ڪھڙو نتيجو نڪتو آهي؟“
”ڪورونا جو راڪاس رش ۾ گهڙي آيو آهي، جنھن ڪري ڪيترائي صحتمند ماڻھو بہ ڪورونا جي وبا جو شڪار ٿي ويا آهن!“