محبت جو نظم
مان هن کي ٻيھر ڏسڻ لاءِ روز سمنڊ جي ڪناري تي ويندو هئس، هن جو انتظار ڪندو هئس پر هوءَ ڪيترن سالن تائين وري ڪڏهن بہ مون کي نظر نہ آئي ۽ نہ ئي هن سان گڏ ويل منھنجي دل واپس آئي!
ڪيترن سالن جي انتظار کان پوءِ هوءَ مون کي ٻيھر سمنڊ جي ڪناري تي نظر آئي تہ، مون هن جي ڀرسان وڃي پڇيو، ”مون کي سڃاڻين ٿي؟“
انڪار سان ڪنڌ لوڏي چيائين، ”مان فقط سمنڊ کي سڃاڻندي آهيان!“
چيم، ”ڪيترا سال اڳ منھنجي دل توسان گڏ هلي وئي هئي!“
هن بي نيازيءَ سان وراڻيو، ”مون سان گڏ تہ هوائون ۽ بادلَ هلندا آهن. مون کي تنھنجي دل جي خبر ناهي!“
چيم، ”توکي پھريون ڀيرو ڏسڻ کان پوءِ، ٻيھر ڏسڻ لاءِ مون ڪيترائي سال روز تنھنجو انتظار ڪيو آهي!“
هن حيرت سان مُرڪي مون ڏانھن ڏٺو.
ڊگهو ساھہ کڻي چيم، ”ڪيترا سال اڳ جڏهن مون پھريون ڀيرو توکي ڏٺو هو ۽ منھنجي دل توسان گڏ هلي وئي هئي، تڏهن مون تنھنجي لاءِ محبت جو نظم لکيو هو. ايترا سال گذرڻ کان پوءِ، هاڻي تہ انھيءَ ڪاغذ جا اکر بہ ڌنڌلا ٿي ويا آهن!“
منھنجي ڳالھہ ٻُڌي هن مُرڪي مون ڏانھن ڏٺو تہ، سمنڊ جي هڪ لھر اوچتو ويجهو اچي ڇنڊا هنيا!
سمنڊ جھڙي هلڪي نيري رنگ جي لباس ۾ هن جي ڀنل جسم ڏانھن ڏسندي چيم، ”انھيءَ کان اڳ جو اکر ميسارجي وڃن، مان اهو محبت جو نظم توکي ڏيڻ چاهيان ٿو. انھيءَ لاءِ مون کي تنھنجي دل جي ايڊريس گهرجي.“
هن جلترنگ جھڙو ٽھڪ ڏئي چيو، ”محبت جو نظم مون کي سمنڊ جي ايڊريس تي موڪلي ڇڏجانءِ!“
اهو چئي هوءَ سمنڊ ڏانھن هلي وئي!