عورت ڪٿا
هن جي شادي ٿي تہ ٻُڌائين، اهو سندس مڙس جو گهر آهي!
مڙس مري ويس تہ اهي آوازَ سندس ڪَنن تي پَوڻ شروع ٿيا تہ، هي تنھنجي پُٽ جو گهر آهي!
هڪ ڏينھن پُٽَ هڪ ڪاغذ کڻي اچي سندس اڳيان رکي چيو، ”هن تي پنھنجي آڱوٺي جو نشان هڻ.“
هن ڪاغذ تان ڪنڌ کڻي پٽ ڏانھن ڏٺو. پڇيائين، ”ڇو هڻان آڱوٺي جو نشان؟“
پٽ وراڻيو، ”مان هي گهر کپائڻ ٿو چاهيان.“
هن حيرت سان ٻيو سوال ڪيو، ”پر ڇو!؟“
پٽ ڪاوڙ منجهان جوابي سوال ڪيو، ”تون ڪير ٿيندي آهين مون کان پڇڻ واري!؟“
هن صدين کان سيني ۾ سان جواب ڏنو، ”گهرَ جِي مالڪياڻي مان آهيان!“
پٽ کي ماءُ جي اها ڳالھہ نہ وڻي. هن ماءُ جي ٻانھن ۾ هٿ وڌو ۽ کيس گهر کان ٻاھر ڪڍي، در بند ڪري ڇڏيو.
هوءَ ڪيتري دير تائين گهٽيءَ ۾ بيھي دروازي ڏانھن ڏسندي رهي پر دروازو بند ئي رهيو.
هوءَ ڊگهو پنڌ ڪري چوواٽي تي پھتي ۽ چئني پاسي نھاريائين. سندس اکين ۾ صدين جو ٿَڪُ هو. هن پنھنجي گهر وڃڻ ٿي چاهيو پر چئني ڏَسائن ۾ هن کي ڪوبہ پنھنجو گهر نظر نہ آيو.