امرتا جي ماءُ
انتظاميہ جي همدرد هڪ شخص سخت ڪاوڙ منجهان پڇيو، ”درسگاھہ جي انتظاميہ ڪھڙو ڏوھہ ڪيو آهي!“
گامونءَ رڙ ڪري چيو، ”اصل مجرم کان وڏو ڏوهاري اهو هوندو آهي، جيڪو ڏوھہ کي لڪائڻ جي ڪوشش ڪندو آهي. درسگاھہ جي انتظاميہ پنھنجي نااهليءَ کي لڪائڻ لاءِ ڪَکَ رکڻ ٿي چاهي. انتظامه شاگردياڻيءَ جو خون لوڙهڻ ٿي چاهي!“
هجوم ۾ موجود هڪ ڏکويل عورت اوچتو گامونءَ ڏانھن وڌي آئي ۽ کيس چتائي ڏسندي پڇيائين، ”انتظاميہ خلاف احتجاج ڪري تون پاڻ کي خطري ۾ ڇو ٿو وجهين!؟“
گامونءَ ٿڌو ساھہ کڻي چيو، ”ڏاڍ خلاف آواز نہ اٿاري سگهجي تہ ٻُڏي مرجي!“
عورت گامونءَ جا هٿ جهلي چيو، ”تنھنجي جذبي کي ڏسي مون کي پڪ ٿي ويئي آهي تہ امرتا جون خون نہ لُڙهندو.“
گامونءَ حيرت سان پڇيو، ”توهان ڪير آهيو؟“
گامونءَ جي سوال تي عورت جون اکيون آليون ٿي ويون. تمام وڏو ساھہ کڻي، انتھائي ڪَرب سان چيائين، ”مان امرتا جھڙين سڀني ڇوڪرين جي ماءُ آهيان!“
گامون جي اکين منجهان ٻہ لڙڪ ٽميا ۽ ڏکويل عورت جي پيرن تي وڃي ڪِريا.