نظر نہ ايندڙ هاٿي
پڇيومانس، ”ڇا ڳالھہ آهي گامون؟“
چيائين، ”اٿيءَ هندستان ڏسي ورتو آهي!“
چيم، ”هندستان جي جهنگ جهر ۾ تہ بيشمار هاٿي موجود آهن پر ڪڏهن ڪڏهن شھرن ۾ رستن تي بہ هاٿي هلندي نظر ايندا آهن.“
گامونءَ ٿڌو ساھہ کڻي وراڻيو، ”مان انھن هاٿين جي ڳالھہ نٿو ڪيان.“
حيرت سان پڇيم، ”تہ پوءِ تون ڪھڙي هاٿيءَ جي ڳالھہ پيو ڪرين؟“
چيائين، ”مان انھيءَ هاٿيءَ جي ڳالھہ پيو ڪيان، جيڪو هندستان ۾ لکين ماڻھن کي روز چيڀاٽي رهيو آهي ۽ چيڀاٽجي ويل لکين ماڻھن منجهان روز هزارين ماڻھو مري رهيا آهن!“
مان گامونءَ جي ڳالھہ ٻُڌي سوچ ۾ پئجي ويس.
گامونءَ وڌيڪ فڪرمنديءَ سان چيو، ”ماڻھن کي ماريندڙ ڪنھن مست هاٿيءَ کي تہ گوليءَ سان ماري سگهجي ٿو پر جيڪو هاٿي نظر نہ ٿو اچي، انھيءَ جي اڳيان انسان ڏاڍو بيوس ۽ لاچار ٿي پيو آهي!“
گامونءَ سان گڏ مان بہ ڳڻتيءَ ۾ پئجي ويس.
گامونءَ دُور خلائن ۾ نھاريندي خوف سان چيو، ”نظر نہ ايندڙ هاٿيءَ کي سرحدون نہ روڪي سگهنديون ۽ اهو ڪنھن بہ وقت اسان جي ديس ۾ داخل ٿي سگهي ٿو... !“