ٻيو وائرس
صبح جو اها بچايل ماني کڻي هو گهر جو در کوليندو هو تہ، مھمان اڳ ۾ ئي در تي سندس انتظار ۾ موجود هوندو هو.
اهو مھمان هڪ ڪتو هو.
هو ڪتي جي اڳيان ماني رکندو هو تہ، ڪتو اڳ ۾ سندس پيرن تي ليٿڙيون پائي هن سان پيار جو اظھار ڪندو هو ۽ پوءِ ماني کائڻ شروع ڪندو هو. ماني کائڻ کان پوءِ ڪتو هن جي سامھون بيھي، ڪجهہ دير احسانمند نظرن سان هن ڏانھن ڏسندو رهندو هو ۽ پوءِ هليو ويندو هو.
هڪ رات هن وٽ کائڻ لاءِ ماني ڪونہ هئي. هو بک تي ئي سمھي پيو.
صبح جو جاڳيو تہ هن اٿي گهر جو در نہ کوليو، جو در تي ويٺل مھمان کي کارائڻ لاءِ هن وٽ ڪجهہ بہ نہ هو.
هو ڪافي دير تائين ليٽيل رهيو. جڏهن گهڻي دير گذري وئي ۽ هن کي پَڪَ ٿي وئي تہ، در تي ويٺل مھمان هليو ويو هوندو، تڏهن هن ڪيڏانھن وڃڻ جو سوچي در کوليو. گهڻي دير گذري وڃڻ باوجود بہ، در تي سندس مھمان ڪتو موجود هو!
هن هيٺ ويھي، مھمان ڪتي جي مٿي تي پيار سان هٿ ڦيريو تہ، کاڌو نہ ملڻ جي باوجود بہ ڪتي پيار سان هن جي پيرن تي ليٿڙيون پاتيون. روز جيان ڪجهہ دير هن ڏانھن ڏسندو رهيو ۽ پوءِ هليو ويو.
هو اهو سڄو ڏينھن بک تي رهيو ۽ رات جو وري بک تي ئي سمھي پيو.
صبح جو اٿي هن در کوليو تہ، سندس مھمان ڪتو در وٽ ئي ويٺو هو.
ڪتي هن کي خالي هٿين ڏسڻ جي باوجود سندس پيرن تي پيارا سان ليٿڙيون پاتيون، ڪجهہ دير خاموش نظرن سان هن ڏانھن ڏسندو رهيو ۽ پوءِ هليو ويو.
هن پاڙيسري شخص کان ٻڌو تہ، ڪجهہ فاصلي تي موجود ميدان تي امدادي سامان ورهايو پيو وڃي. هن امداد ۽ خيرات طور ملندڙ سامان وٺڻ لاءِ سوچيو بہ نہ هو پر پيٽ ۾ پوندڙ بک جي چڪن سبب، نہ چاهيندي بہ هو ميدان ڏانھن هليو ويو.
ميدان تي هڪ طرف هڪ دولتمند ماڻھو، هڪ مسڪين انسان کي پنج ڪلو اٽي جو پيڪيٽ ڏيندي مُرڪي فوٽو ڪڍرائي رهيو هو.
ٻئي طرف ٽي عوامي نمائندا، مسڪين ٻار کي هڪ سستو صابڻ ڏيندي، پنھنجا ڏند ڏيکاري فوٽو ڪڍرائي رهيا هئا.
ڪجهہ فاصلي تي پنج ماڻھو، هڪ لاچار سھڻي نوجوان عورت کي سيڌي جي هڪ ننڍڙي ٿيلھي ڏئي رهيا هئا. پنجن ئي ماڻھن جي مُنھن تي مُرڪَ ۽ سندن هٿَ ٿيلھيءَ ۾ هئا. لاچار سھڻي عورت جو شرم سبب ڪنڌ جُهڪيل هو ۽ هن پنھنجي پوتيءَ جي پلئه کي ڏندن ۾ ڦاسائي ڇڏيو هو. ٿيلھي ڏيندڙن جي سامھون موجود نوجوانَ فوٽو ڪڍيو تہ، ٿيلھيءَ ۾ هٿَ وجهي بيٺلن مان هڪ شخص رڙ ڪري چيو، ”اهو فوٽو جلدي فيس بڪ، ٽوئيٽر ۽ انساٽاگرام تي پوسٽ ڪجانءِ ۽ پوءِ ڪنھن ٻئي کي هيڏانھن ڇڏجانءِ.“
ڪورونا جي وبا دوران، شھرت جي وائرس ۾ مبتلا انھن سڀني ماڻھن کان هن سخت ڪراھت محسوس ڪئي.
هو پنھنجي بک ۽ عزتِ نفس سان گڏ، خالي هٿين واپس موٽي ويو.
هو پنھنجي گهر جي در تي پھتو تہ، ڪتو سندس انتظار ڪري رهيو هو. ڪتي جي وات ۾ هڪ پلاسٽڪ بيگ جو هينڊل هو ۽ بيگ ۾ سندس مُنھن اڳيان لڙڪي رهيو هو.
هن هيٺ ويھي ڪتي جي وات ۾ جهليل پلاسٽڪ بيگ وٺي کولي ڏٺي. ڪنھن گند جي ڍير تان کنيل انھيءَ ٿيلھيءَ ۾، بچائي ڦِٽي ڪيل ڪجهہ کاڌو موجود هو.
هن پيار سان ڪتي جي مٿي تي هٿ ڦيريو تہ، پيار سان گڏ هن پنھنجي دل ۾ ڪتي لاءِ عزت بہ محسوس ڪئي ۽ ڪتي پاران ڏنل کاڌي جي ٿيلھي کڻي هو گهر ۾ اندر هليو ويو!