ٽائيم بم
هو رات جو واپس گهر پھتو تہ سندس سمورا گهرڀاتي ننڊ پيا هئا.
صبح جو تيار ٿي وڃڻ لڳو تہ سندس ننڍڙي پٽ نئين ڪار ۾ گهمڻ جي فرمائش ڪئي.
هن هيٺ جهڪي معصوم پٽ کي چمي ڏيندي چيو، ”ٿوري دير ۾ اچان ٿو، پوءِ گهمڻ هلنداسين.“
هو ڪار ڊرائيو ڪري مخصوص جاءِ تي هدايتون وٺڻ لاءِ پھتو. هدايتن سان گڏ نوٽن جون ڪجهہ دستيون بہ سندس حوالي ڪيون ويون.
دهشتگرديءَ جي واردات لاءِ ٽارگيٽ ڪيل هنڌ تي پھچي، هن شھر جي مصروف ۽ پرهجوم علائقي جو جائزو ورتو. هن ڪار کي وڌيڪ رش واري جاءِ تي پارڪ ڪيو ۽ ٽائيم بم جو ٽائيمر سيٽ ڪري ڪار مان لھي ويو.
هو سامھون ئي ڪجهہ فاصلي تي انھيءَ بلڊنگ جي ستين فلور تي پھتو، جتي سندس هدايتڪار جا ڪارندا بم ڌماڪي جو منظر ڏسڻ لاءِ پھچي چڪا هئا.
هن ستين فلور جي اپارٽمينٽ جي دريءَ وٽ ڪارندن جي ڀرسان بيھي، روڊ جي ٻئي پاسي ٽائيم بم فِٽ ٿيل ڪار طرف ڏٺو تہ ڇرڪي پيو. ڪار جي ڀرسان سندس زال بہ موجود هئي، جنھن جي هڪ هٿ ۾ شاپنگ بيگس هيون ۽ ٻئي هٿ ۾ سندس ننڍڙي پٽ جو هٿ هو. سندس پٽ ڪار کي سڃاڻي، ماءُ ڏانھن ڏسي ڪار طرف اشارو ڪيو. سندس زال پٽ سوڌو ڪار جي ويجهو وڃي ايئن بيھي رهي، ڄڻ هوءَ سندس انتظار ڪندي هجي.
ستين فلور جي دريءَ وٽ بيٺل دهشتگرد پنھنجي زال جي موبائل نمبر کي ٽچ ڪيو پر ڪال نہ لڳي. ڪال ڊراپ ٿيڻ کان پوءِ هن موبائل فون ۾ ئي ٽائيم ڏٺو. ڌماڪو ٿيڻ ۾ اڃا ٽي منٽ هئا. هن هڪدم اپارٽمينٽ مان نڪري لفٽ ڏانھن ڊوڙ پاتي.
روڊ تي ٽريفڪ جي وچ مان ڊوڙندي، هن جي نظر روڊ جي ٻئي طرف ڪار جي ڀرسان بيٺل پنھنجي معصوم پٽ تي کتل هئي. هن کي پڪ هئي تہ، هو تيزيءَ سان ڊوڙندو پنھنجي پٽ کي ڪار کان پرتي کڻي ويندو پر اڃان هو روڊ جي وچ تي ئي هو تہ، ڌماڪو ٿي ويو ۽ رت جا ڇنڊا اچي سندس مُنھن تي لڳا.