هڪ مُلڪ جو منظر نامو
ملڪ جي اندرئين سرحد جي هڪ طرف طاقتور ماڻھو رهندا هئا، جن وٽ زندگيءَ جون سڀ آسائشون موجود هيون. اهي سگهارا ماڻھو ملڪ جي اندرئين سرحد جي ٻئي پاسي رهندڙ هيڻن ماڻھن تي پنھنجي مرضيءَ جا حڪم مڙهيندا هئا. حڪم نہ مڃيندڙن لاءِ سخت ترين سزائون مقرر ٿيل هيون.
ملڪ جي اندرئين سرحد جي ٻئي پاسي رهندڙ ڪمزور ماڻھن کي زندگيءَ جا بنيادي انساني حق بہ حاصل نہ هئا. اهي ذلتن جا ماريل ماڻھو ساھہ بہ ڊڄي ڊڄي کڻندا هئا تہ، متان ساھہ کڻڻ جي ڏوھہ ۾ کين سزا نہ ڏني وڃي.
هڪ قدآور باغي شخصَ، سگهارن ماڻھن خلاف بغاوت جو عَلم بلند ڪيو تہ، سگهارن ماڻھن کيس ڦاهي ڏئي ڇڏي ۽ بنديخانن کي بغاوت جي علمبردار جي حامين سان ڀري ڇڏيو.
هڪ هٿين خالي بهادر نياڻيءَ سگهارن ماڻھن کي للڪاريو تہ، کيس تير سان نشانو بڻائي قتل ڪيو ويو.
هڪ ٿُلھي ماڻھوءَ پاڻ کي سگهارن ماڻھن خلاف باغي ظاهر ڪيو تہ، مصيبتن جا ماريل ماڻھو آهستي آهستي سندس چوڌاري مِڙندا ويا.
سگهارن ماڻھن ٿلھي ماڻھوءَ ڏانھن اک کڻي ڏٺو تہ ٿلھو ماڻھو اک بچائي، پنھنجي ديس جي سرحد پار ڪري ٻئي ملڪ ڏانھن هليو ويو.
ڪمزور ماڻھن پاڻ کي بيوس سمجهڻ بدران هڪ هنڌ گڏ ٿيڻ شروع ڪيو تہ طاقتور ماڻھن پاران، پنھنجن ڪجهہ ماڻھن جو ويس مٽائي کين ڪمزور ماڻھن ڏانھن موڪليو ويو.
ويس مٽائي آيل اهي ماڻھو پاڻ کي هيڻن جا مسيحا چئي هجوم جي اڳيان اچي بيٺا.
ڪمزور ماڻھن، مصيبتن کان نجات ڏيارڻ جي دعويدارن ڏانھن غور سان ڏٺو تہ، اهي قدآور بدران ڪوتاھہ قد نظر آيا.
هيڻن جي هجوم سگهارن ماڻھن طرفان موڪليل ٻھروپين تي اعتبار نہ ڪيو تہ، سگهارن کي سخت ڪاوڙ لڳي.
طاقتور ماڻھن هيڻن جي هجوم کي منتشر ڪرڻ جي ڪوشش ڪئي پر مصيبتن جي ماريل ماڻھن جو هجوم منتشر ٿيڻ بدران مظبوط ٿيندو ويو ۽ پنھنجي ئي اندران ڪنھن قدآور ماڻھوءَ جي اچڻ جو انتظار ڪرڻ لڳو.