21
آفيس ۾ هرڪوئي پنهنجي پنهنجي ڪم ۾ مصروف هو، هُو سڀني سان دعا سلام کان پوءِ ڪا نيوز ايڊٽ ڪرائڻ لاءِ ايڊيٽنگ روم ۾ داخل ٿيو ته هُن ڏٺو ته ڪمپيوٽر آپريٽر موجود نه هو پر اڪيلي اِرم ڪمپيوٽر تي پنهنجي ڪنهن اسٽوري تي ايڊيٽنگ جو ڪم ڪري رهي هئي. آڪاش به سوچيو ٿورو ڪم آهي بجاءِ ڪمپيوٽر آپريٽر جي انتظار ڪرڻ جي پاڻ ئي ڪري وٺي، اهو سوچي هُو پڻ ڪمپيوٽر تي ڪم ڪرڻ لڳي ويو.
سلام دعا ڪرڻ کان پوءِ ٻيئي ڄڻا پنهنجي ڪم ۾ مصروف ٿي ويا.
”آڪاش“
ڪافي دير کانپوءِ ارم کيس پاڻ ڏانهن متوجه ڪرڻ لاءِ سڏيو.
”جيءُ“
هُن نظرون ڪمپيوٽر مان هٽائي هُن ڏانهن نهاريندي چيو.
”توهان جنهن ڪمپيوٽر تي ڪم ڪيو پيا، ان ۾ منهنجي اسٽوري جا ڪجهه ڪِلپس پيل آهن، اگر توهان پريشان نه ٿيو ته پليز ڪاپي ڪري ڏيئي سگهو ٿا.“ اِرم يو.ايس.بي ڊرائيو ڏانهس وڌائيندي چيو.
”جيءُ ها بلڪل ڏيو ته آئون ڪاپي ڪري ٿو ڏيان، ان ۾ پريشاني جي ڪهڙي ڳالهه آهي!“ هُن ارم کان پِن ڊرائيو وٺندي چيو.
”مهرباني مون سمجهيو توهان ڪنهن بريڪنگ اسٽوري تي ڪم ڪندا هوندا.“ ارم ٻيهر شڪريو ادا ڪندي چيو.
”خير آهي اسٽوريز پيون ٺهنديون.“ آڪاش دلجاءِ ڏيندي چيو.
ايتري ۾ آفيس جو پٽيوالو چانهه کڻي ايڊيٽنگ روم ۾ پهتو ته پريشان ٿي ويو ٽري ۾ ڪوپ هڪڙو هو پر هُو ٻه ڄڻا ويٺا هئا.
”ميڊم مون کي توهان هڪڙو ڪوپ چيو هو چانهه جو. توهان چانهه وٺو سائين لاءِ ٻيو ڪوپ کڻي ٿو اچان.“ پٽيوالي چانهه جو ڪپ ٽيبل تي رکندي چيو.
”ها ٺيڪ آهي، هڪ ٻيو ڪوپ کڻي اچ.“ اِرم پنهنجو ڪوپ آڪاش ڏانهن وڌائيندي چيو.”توهان چانهه وٺو، آئون ٻيو ڪوپ کڻي ٿو اچي اهو پيئان ٿي.“
”مون هاڻ ئي پيتي آهي توهان وٺو، مون کي طلب ناهي.“ آڪاش چانهه جو ڪوپ اِرم ڏانهن واپس سرڪائيندي چيو.
”بلڪل پيتي هوندي پر هيءَ به پي ڇڏيو خير آهي ڪجهه به نه ٿيندو.“ اِرم زور ڀريندي چيو.
”چڱو ٺيڪ آهي.“ آڪاش ڪوپ پنهنجي طرف رکندي چيو.
”آڪاش“
”جيءُ“
”توهان ڪيتري وقت کان صحافت پيا ڪيو؟“ ارم ٻيهر ڳالهه جو سلسلو جوڙيندي چيو.
”بس ڪجهه ئي سال ٿيا آهن، ايترو گهڻو سينيئر ناهيان بس دوستن کان ڪافي ڪجهه سکڻ لاءِ مليو آهي.“ آڪاش چانهه جي سُرڪ ڀريندي چيو.
”پر توهان ٿوري ئي وقت ۾ ڪافي ڪجهه سکيو آهي. توهان جي لائين لينٿ، اسٽوري اينگل، ڪافي ميچوئر لڳندي آهي. مون آرڪائِيوَ ۾ توهان جا ڪافي پئڪيج ڏٺا آهن.“ اِرم ڪجهه وار کليل هئڻ ڪري هيئر ڪلپ کولي ٻيهر وارن جو جهڳٽو ٺاهي ڪلپ هڻندي چيو.
”جي مهرباني.“ آڪاش مُسڪرائيندي شڪريو ادا ڪندي چيو.
پٽيوالو ٻيهر ڪمري ۾ داخل ٿيو ۽ چانهه جو ڪوپ ارم کي ڏيندي ٻاهر نڪري ويو.
”توهان اصل ڪراچي جا ئي آهيو؟“آڪاش چانهه جو خالي ڪوپ ٽيبل تي هڪ پاسي رکندي چيو.
”جيءُ اسين ڪراچي جا ئي آهيون.“ ارم چانهه جو ڪوپ هٿ ۾ کڻندي چيو.
”اڇا، صحيح.“ آڪاش جواب ڏيندي چيو.
”توهان پهرين حيدرآباد اسٽيشن تي ڪم ڪندا هئا؟“ ارم ڳالهين جي سلسلي کي برقرار رکندي سوال ڪيو.
”جيءُ ها! ان کان پهرين آئون ٿر ۾ ڪم ڪندو هوس جتي اصل منهنجو گهر آهي.“ آڪاش کيس جواب ڏيندي چيو.
”اڇا صحيح.“ اِرم سُرڪ ڀري پنهنجو ڪوپ ٽيبل تي رکندي چيو.
”جي ها پر آفيس ڪم سان ڪراچي اچڻ ٿيندو رهندو هو.“ آڪاش موبائل اسڪرين تي آيل ڪو ميسيج چيڪ ڪندي چيو.
”اڇا صحيح مون به هاڻي جرنلزم مڪمل ڪئي آهي. بابا جي ڪنهن دوست جي ريفرنس سان هتي في الحال اِنٽرنشپ پئي ڪيان بعد ۾ مستقل نوڪري لاءِ تجربو ٿي ويندو.“ ارم پڻ پنهنجي باري ۾ ٻڌائيندي چيو.
”اها سٺي ڳالهه آهي جو ڇوڪريون پڻ جرنلزم ڏانهن اچڻ شروع ٿيون آهن، جيڪو سُٺي شروعات آهي، توهان کان پهرين به اسان جي هڪ پراڻي ڪُليگ سعديه ڪم ڪندي هئي جنهن پڻ جرنلزم ۾ ماسٽر ڪئي هئي، انتهائي سٺي ۽ بااخلاق ڇوڪري هئي.“ آڪاش فائيل ڪاپي ڪري يو.ايس.بي واپس ارم کي ڏيندي ٻڌايو.
”آئون به سُٺي ئي آهيان.“ ارم مسڪرائيندي چيو.
”ها..ها...ها منهنجي چوڻ جو مطلب انتهائي خوش اخلاق، خوش مزاج هوندي هئي، سندس مڱيندو راضي نه هو ته هُو جاب ڪري، انڪري چيائين پئي ته جلد ئي نوڪري ڇڏي ڏيندي.“ آڪاش تفصيل سان جواب ڏيندي چيو.
”اڇا ايترو ويجهي هئي ڇا جو توهان سان ذاتي مسئلا به شيئرڪندي هئي.“ اِرم ڏانهس ڏسندي پڇيو.
”جيءُ اِرم اسان جي وچ ۾ سٺي انڊراسٽينڊنگ هوندي هئي ۽ هونئن به اعتبار وڏي ڳالهه هوندي آهي، هُن جو مون تي ايترو اعتبار ۽ يقين هوندو هو تڏهن ئي ته هُو پنهنجا ڏک سک شيئر ڪندي هئي ۽ آئون پڻ.“ آڪاش چهري تي تاثرات آڻيندي چيو.
”جيءَ بلڪل اعتبار ئي وڏي ڳالهه هوندي آهي هونئن به مون محسوس ڪيو آهي ته توهان هر وقت مثبت ڳالهيون ٿا ڪريو ۽ ٻيءَ جي باري ۾ سٺي سوچ ٿا رکو.“ اِرم بال پوائنٽ کي ڏندن وچ ڀڪوڙيندي چيو.
”توهان سٺا آهيو ته سڀ سٺا آهن، توهان ٻيءَ جي گلا ڪندوء ته لازمي سامهون وارو به توهان جي تعريف ته نه ڪندو. سو هميشه ٻيءَ جي ڀلائي جو سوچيو مالڪ توهان جي چڱائي ڪندو.“ آڪاش پراعتماد جواب ڏيندي چيو.
”لڳي ٿو ته توهان مون کي پنهنجي ڳالهين جي سحر ۾ آڻي ڇڏيندا.“ اِرم مسڪرائيندي چيو.
”هاها...هاها خير اهڙي ڳالهه ناهي.“ آڪاش مسڪرائيندي وراڻيو.
”ڳالهين ئي ڳالهين ۾ هڪڙي ڳالهه چوڻ ته وساري ويٺس ته اڄ منهنجو جنم ڏينهن آهي، منهنجي ڪجهه دوستن پاران اڄ شام پارٽي رکيل آهي، جنهن ۾ صرف ڪجهه سليڪٽيڊ دوستن کي گهرايو آهي، جنهن جي توهان کي پڻ دعوت آهي. پليز ضرور اچجو، مون کي خوشي ٿيندي.“ اِرم کيس پنهنجي ”برٿ ڊي پارٽي“ جي دعوت ڏيندي چيو.
”اوهه، واهه سڀ کان پهرين توهان کي جنم ڏڻ جو کوڙ ساريون مبارڪون. مالڪ توهان کي سدا خوش رکي، خوشحال رکي. ايئن مسڪرائيندا رهو ۽ مرڪون وکيريندا رهو.“ آڪاش کيس مبارڪون ڏيندي چيو.
”مهرباني توهان جي، پر اچجو ضرور بس ڪجهه دوستن جي ئي ننڍي گئڌرنگ آهي.“ اِرم ٻيهر پارٽي ۾ اچڻ لاءِ زور ڀريندي چيو.
”اڇا ڪيتري برٿ ڊي آهي ۽ توهان اهو نه ٻڌايو ته ڪهڙي هنڌ آهي؟“ آڪاش شرارت مان پڇندي چيو.
”هاها...هاها ڇوڪري کان ڪڏهن به عمر ناهي پڇبي، هُو سدا جوان ئي هوندي آهي.“ اِرم مسڪرائيندي وراڻيو.
سمورو ڪمرو ٻنهي جي مسڪراهٽن جي خوشبوءِ ۾ واسجي ويو.
”پر ايڊريس به نه ٻڌائي.“ آڪاش مسڪراهٽن کي سهيڙيندي چيو.
”ايڊريس دوست کان پڇي پوءِ توهان کي آئون ميسيج ڪري ڇڏينديس.“ اِرم پڻ مرڪون سميٽندي جواب ڏنو.
”ايئن به صحيح آهي.“ آڪاش ڪمپيوٽر اسڪرين ڏانهن نهاريندي چيو.
ٻيئي ڄڻا ڪافي دير تائين ايڊيٽنگ سان گڏ گفتگو ڪندا رهيا.