ڪيس نمبر 1: مسٽر جي. اين شادي ڇو نه ڪئي؟
هن ڪيترا ئي ڀيرا شادي ڪرڻ جي ڪوشش به ڪئي، پر هر دفعي ڪانه ڪا رنڊڪ اڳيان اچي ويندي هئي.
هڪ دفعو هو شادي ڪرڻ وارو ئي هو ته شاديءَ کان هڪ ڏينهن اڳ کيس خبر پئي ته جنهن ڇوڪريءَ سان هو شادي ڪرڻ وارو آهي، اها صحيح ڇوڪري نه آهي، انهيءَ ڪري هن شادي نه ڪئي. اڄ کان ٻه سال اڳ هن هڪ ڇوڪريءَ سان شادي ڪرڻ جو فيصلو ڪيو. اها ڇوڪري گھڻي سهڻي هئي، خوش مزاج، زنده دل ۽ ذهين به هئي.
جي. اين صاحب هر ڳالهه جي باري ۾ مڪمل يقين ڪرڻ چاهي پيو ته سڀ ڪجھه صحيح نموني ٿئي. هن چئن صفحن تي خوبصورت ٽائيپ ڪري هڪ دستاويز تيار ڪيو ۽ ٿيڻ واري گھر واريءَ جي حوالي ڪيو ته جيڪڏهن تون منهنجي انهن ڳالهين سان متفق آهين ته آءٌ شادي ڪرڻ لاءِ تيار آهيان. هن هڪ ڪاغذ تي لکيو ته مذهب جي حوالي سان تون ڪهڙي گرجا ۾ ويندي آهين؟ ان گرجا کي ڪيترو چندو ڏيندي آهين؟ هڪ صفحي تي لکيل هو ته اسان جا ڪيترا ٻار هئڻ گھرجن؟ هڪ ورق تي اهو ته اوهان جون ڪيترون ساهيڙيون آهن؟ ان کان علاوه تنهنجي پگھار گھڻي آهي؟ ۽ تون اها پگھار ڪيئن خرچ ڪندي آهين؟ هڪ هنڌ لکيو هو ته پنهنجي عادتن جي باري ۾ واقف ڪر؟
جڏهن سندس ٿيڻ واري زال ايڏو ڊگھو لکيل دستاويز ڏٺو ۽ ان کي پڙهيو ته هن اهو جي. اين صاحب کي واپس موڪلي ڏنو. ان چيو: مون اهڙي شاديءَ کان بس ڪئي.
جي اين صاحب پنهنجي پريشاني مون کي ٻڌائيندي چيو: آخر ان ۾ ڪهڙي خرابي هئي؟ اهو هڪ سادو معاهدو ته هو. آخر شادي هڪ وڏو فيصلو آهي. ان کي مڪمل خبرداريءَ سان عملي صورت ڏيڻ گھرجي.
مون کيس چيو ته محترم اوهان مڪمل طور تي غلط آهيو. اوهان هر ڳالهه پنهنجي حق ۾ ڏسڻ ۽ ڪرڻ چاهيو ٿا. اوهان جو معيار ته ڏاڍو بلند آهي. اوهان جي معيار تي ڪوئي نٿو پهچي سگھي.
ڪامياب ماڻهو پيش ايندڙ مسئلن کي ان جي وقت اچڻ تي ئي حل ڪندا آهن. جيڪي مسئلا هن وقت آهن ئي ڪونه، تن کي اڳ ۾ ڪيئن ٿو حل ڪري سگھجي.
اسان ڪنهن انسان کي مڪمل ڏسڻ جي لاءِ سدائين انتظار ڪنداسين ۽ ائين ٿيندو به مشڪل آهي.