ڪيسن نمبر3: مسٽر سي. ڊي پنهنجو نئون ڪاروبار شروع ڪرڻ چاهي پيو پر
پوءِ کيس خيال آيو ته هو اسپورٽ جو ڪم ڪندو. ان سلسلي ۾ هن ڪيترن ئي ڪاروباري ماڻهن کان ان ڪم جي باري ۾ معلومات ورتي. هو ڏهن سالن کان ان ڪم جي رٿابندي ڪندو رهيو. جڏهن به هو ڪم ڪرڻ شروع ڪندو هو ته کيس ڪا نه ڪا ڏکيائي پيش ايندي هئي. ڪڏهن وٽس پيسا گھٽ ٿي ويندا هئا، ڪڏهن سندس گھرواريءَ جو ويم ٿيڻو هوندو هو، ڪڏهن کيس ڪاغذ مڪمل ڪرڻا هوندا هئا. انهن سببن جي ڪري پنهنجو ڪم پوئتي ڪندو رهيو.
پر اصل ڳالهه هيءَ هئي ته اهو غير متحرڪ بڻجي چڪو هو. اهو چاهيندو هو ته ڪم شروع ڪرڻ کان اڳ ئي سڀ ڪم مڪمل طور تي صحيح هجن. جڏهن ته سڀئي حالتون ڪڏهن به مڪمل طور تي صحيح نه هونديون آهن. انهيءَ ڪري سي ڊي صاحب ڪڏهن به ڪم شروع نٿي ڪري سگھيو.
ٻه شيون اوهان جي مدد ڪري سگھن ٿيون جن جي ڪري اوهان ڪنهن به ڪم کي ملتوي ڪرڻ جي انتظار کان بچي سگھو ٿا.
1. اها ڳالهه ذهن ۾ رکو ته ڪنهن به قسم جي ڪم ۾ اوهان کي مستقبل ۾ ضرور ڏکيائي پيش اچي سگھي ٿي. ان ڪم ڪرڻ جي لاءِ خطرو ته کڻڻو ئي پوندو. ان ۾ مسئلن جو پيدا ٿيڻ ۽ حالتن جو بدلجڻ وغيره ٿي سگھي ٿو. فرض ڪريو ته اوهان پنهنجي ڪار ۾ ڪيڏاهن وڃي رهيا آهيو. هاڻي جيڪڏهن وڃڻ کان اڳ اوهان ان ڳالهه کي يقيني بڻائڻ چاهيو ٿا ته اوهان جي ڪار ۾ ڪا خرابي پيدا نه ٿئي. ڪار کي ڪو به حادثو پيش نه اچي، موسم خراب نه ٿي وڃي، وغيره، ته اهڙيءَ طرح اوهان ڪيڏانهن به نه وڃي سگھندا. اوهان پنهنجي ڪار چيڪ ڪريو ۽ دلجاءِ ڪري سفر تي روانا ٿي وڃو. پنهنجي ذهن مان سڀئي ڊپ ڪڍي ڇڏيو. ائين ڪرڻ سان ئي اوهان پنهنجي منزل تي پهچي ويندا.
2. جيئن ئي ڪو مسئلو پيدا ٿئي، ان کي حل ڪريو. مسئلن کي پيدا ٿيڻ تي حل ڪري سگھجي ٿو. اسان سڀني مسئلن جي لاءِ ڪا ويمو پاليسي نه ٿا وٺي سگھون. مسئلن کي مناسب وقت مطابق ئي حل ڪرڻو هوندو آهي.
پنج ڇهه سال اڳ جي ڳالهه آهي. منهنجي هڪ پروفيسر دوست منصوبو رٿيو ته هو هڪ ڪتاب لکندو. پروفيسر صاحب قابل ماڻهو هو. سندس خيال دلچسپ به هو ۽ منافعي بخش به. چند ڏينهن اڳ پرفيسر صاحب مون سان مليو ته مون کانئس پڇيو ته ڇا اوهان ڪتاب لکي ورتو آهي؟ منهنجو اهو چوڻ ائين هو، ڄڻ مان سندس ڇٽل زخمن کي تازو ڪري ڇڏيو هجي. هن چيو ته نه مون ڪتاب نه لکيو آهي. ۽ پوءِ پاڻ ئي ڪتاب نه لکڻ جا سبب ٻڌائڻ لڳو ته اهو گھڻو مصروف آهي ۽ ذميواريون به آهن جن کي نڀائڻو پوندو آهي.
دراصل پروفيسر صاحب پنهنجي ذهن جي قبرستان ۾ ڪتاب لکڻ جي خيال کي دفن ڪري ڇڏيو هو. اهڙيءَ طرح ڪتاب جي باري ۾ سندس خيال ناڪاري ٿي چڪا هئا.
خيال نهايت ئي اهم هوندا آهن. اسان کي اعلى خيالن کي دفن ڪرڻ جي غلطي نه ڪرڻ گھرجي. جيڪڏهن اسان پنهنجي خيال جي مطابق هڪدم ڪم شروع ڪري ڏيون ته ان ۾ ڪاميابيءَ جا امڪان يقيني هوندا آهن. خيال انهيءَ وقت قيمتي بڻجندا آهن. جڏهن انهن کي عملي شڪل ڏني وڃي.
ڪيترائي ماڻهو اعلى خيالن کي ان ڪري پوري ڇڏيندا آهن، جو اهي ان تي عمل ڪرڻ کان ڊڄندا آهن. پوءِ انهيءَ خيال جو ڀوت کين پيشمانيءَ جي صورت ۾ پريشان ڪندو رهندو آهي. هنن ٻن ڳالهين کي ذهن ۾ رکو. پهرين ڳالهه اها ته توهان پنهنجي خيال کي قيمتي بڻائڻ جي لاءِ ان تي عمل شروع ڪري ڇڏيو. اها الڳ ڳالهه آهي ته ڪڏهن ڪڏهن ڪنهن خيال کي عملي صورت ڏيڻ سان به ڪوئي نتيجو نه نڪرندو آهي. ٻي ڳالهه اها آهي ته پنهنجي خيال کي عملي صورت ڏيڻ جي لاءِ پنهنجي ذهني صلاحيتن کي آزمايو، نه ته اوهان کي اهو غم ستائيندو رهندو ته مان اهو ڪم ڇو نه ڪيو؟ ڪنهن اهم خيال کي عمل ۾ نه آڻڻ سان خوفناڪ نفسياتي تڪليف شروع ٿي سگھي ٿي ۽ پنهنجي خيال تي عمل ڪرڻ سان اوهان کي سڪون ملندو آهي.
ڪم شروع ڪريو، ان سان اوهان جو خوف ختم ٿيندو ۽ اوهان کي اعتماد حاصل ٿيندو. هتي هڪ شيءِ ياد رکو ته ڪم اوهان جي اعتماد کي وڌائيندو آهي. پر پنهنجي آئيڊين تي ڪم نه ڪرڻ هر طرح سان اوهان کي ڊپ ۾ ڦاسائيندو آهي. خوف کان ڇوٽڪارو فقط ڪم شروع ڪرڻ سان ئي حاصل ٿيندو آهي. پر جڏهن اوهان ڪم نه ڪندا آهيو يا ان کي ملتوي ڪري ڇڏيندا آهيو ته اوهان جو خوف وڌي ويندو آهي.