احساسن جو شاعر ــــ سائر حسين
هي شعر نه صرف شعر آهي پر اندر جو اهو آواز آهي جنهن ۾ درد ئي درد سمايل آهي.
ڪا خوشي ڪو نه آئي منهنجي اڱڻ،
درد هو هانءُ جي بيٺو کيٽ تي.
ساڳي ئي غزل جي ٻئي شعر ۾ سائر درد کي هن طرح بيان ٿو ڪري ته :
پاڻ ساڙي ڇڏيو مون سگريٽ سان،
هر تمنّا رکي هن پاڪيٽ تي.
سائر کي علم عروض تي ايتري دسترس آهي جو هر نئين ايندڙ خيال کي بغير ڪنهن مٽاـ سٽا جي ڪنهن نه ڪنهن وزن بحر تي غزل پورو ڪندو آهي ڇو ته عروض کائنس ڳجهو ناهي. هي شعر به بغير ڪنهن اضافي لفظن جي وزن جو پورائو ڪيو بيٺو آهي.
هن عمر جي نس نس ۾ سائر،
هر وقت زهر جو تير هنيئي.
سادي لهجي ۾ ڪيڏي نه ڳالهه چيل آهي. محبوب سان مخاطب به ڪيڏي سهڻي انداز سان ٿيل آهي، ڪيڏي نه منجهس نرمي آهي، فاعلاتن مفاعلن فعلن (هنن شعرن ۾ هي وزن تمام گهڻو لکيو ويندڙ آهي، ڇو ته هن وزن ۾ موسيقي تمام لاجواب هوندي آهي)
مان ته تنهنجي پڳو هان ڀاڪر ۾،
ڇو نهارين ٿي ته ڪير اڀ تي آ؟
ماضيءَ ۾ خطن جو رواج تمام گهڻو هو مگر هن عهد ۾ فون ڪال، ميسيج وغيره عام آهي جيڪڏهن ماضيءَ طرف جهاتي پائجي ته هي شعر پنهنجي پوري افاديت سان پاڻ مڃائڻ جو حامل آهي.
لفافن کي کولي پڙهو ڀي ڪڏهن،
پرين خط پراڻن جون ڳالهيون ٻڌو.
واه ! ڇا ته شعر ۾ بيوسي بيان ڪيل آهي ۽ ڪيڏي سٺي نموني دردِ دل بيان ڪيل آهي.
درد تنهنجو ڇني رهيو آهي،
آئون مڪمل ٽٽي رهيو آهيان.
جيئن جيئن سائر جي شاعريءَ تي نظر وجهجي ٿي ته مختلف پهلوئن تي سندس شعر ملن ٿا. واقعي سائر جي غزلن ۾ ڇال ڏنل آهن.
آئون اونداھ کي تڙي سائر ،
باک وانگر ڦٽي رهيو آهيان .
سنڌ سان محبت جو اظهار به بي حد وڻيو، شاعر جي دل ۾ ڌرتي ۽ ڌرتيءَ جي ماڻهن سان پيار نه هجي ته اهي شعر ئي چوڻ فضول چئبا.
مون کي جنّت ئي تڏهن ملندي اي سائر،
مان دفن ٿيندس جڏهن سنڌ جي مٽيءَ ۾.
ڪافي شعرن تي گهڻو ڳالهائي سگهجي ٿو مگر طوالت سبب مختصرن ڳالهائڻ ئي بهتر سمجهان ٿو.
واقعي انسان ڪڏهن موج ۾ هوندو آ ته ڪڏهن وري غوطن ۾، سائر هڪ کلندڙ، گهمندڙ انسان هو، جنهن کي بيمارين تمام لاچار ڪري هڪ هنڌ ويهاري ڇڏيو آهي!!
سک جي ديوار تان سائر ڪريو هو،
همسفر ۽ وراڻو ٿي اچين ها.
بلڪل حوصلو اهڙي طاقت آهي جنهن سبب انسان پنهنجي منزل مقصود تي پهچي ٿو.
منزلون هي ڏکيون لڳن ٿيون پر
پو به سائر پڄڻ محال نه آ
انسانيت ۽ احساس جو اعلى ترين معيار اهو آهي ته جيڪو کائجي سو ئي غريب بي پهچن کي کارائجي . سائر جي رڳن ۾ سنڌ مٺڙيءَ سان مون جيئان پيار انتهائي جذباتي ڪري ڇڏي ٿو.
سنڌ جو سائر سچو آهي سپوت،
غير کي سائر هٿان مارائجي.
محبوب سان ملڻ جي تڙپ واقعي جنوري جهڙي مهيني ۾ به پگهر ڪڍيو وجهي.
جون جولاءِ ئي نه پهتو آ،
آ متي اڳ مَئِي، هلي آءُ ني.
سائر نه صرف پنهنجو درد بيان ڪيو آ پر پوريءَ سنڌ جو درد به بيان ڪيو آهي. سائر جي شاعريءَ ۾ درد، عشق، وڇوڙو، وصل، سنڌ سان محبت، بک، غربت، اميري، پيري، فقيري مطلب ته هر موضوع سمايل آهي.
“بهارن ۾ ڳولي وٺو” پڙهندڙ (هن ڪتاب کي) پڙهي يقينن مطمئن ٿيندا ۽ ڪافي حظ ماڻي وٺندا، سائر جو پڙهندڙن لاءِ هي هڪ وڏو تحفو آهي، اميد ڪجي ٿي ته پڙهندڙن کي پسند ايندو ۽ هر نوجوان شاعر کي هي سائر حسين جو غزلن جو پهريون مجموعو ضرور پڙهڻ گهرجي. والسلام .
اوهانجو پنهنجو
اعجاز احمد خليلوي
تعلقو وارھ، ضلعو قمبر شهدادڪوٽ