کٽ ڇڳل تي سمهي رهيو آهيان
بک جو ڳوڙهو اگهي رهيو آهيان
درد تنهنجي ڇني رهيو آهي
آئون مڪمل ٽٽي رهيو آهيان
هجر ۾ مان ٻري ٻري هاڻي
ميڻ وانگر اجهي رهيو آهيان
وصل جي خلش پئي چڀي مون ۾
مان صدين کان چڀي رهيو آهيان
زندگي منهنجي ٿي جيئن معذور
پاڻ سان مان رسي رهيو آهيان
ڇو غريبي مٿان کليو پيا ٿا
لوڪ کان مان پڇي رهيو آهيان
رات اونداهه کي تڙي سائر
باک وانگر ڦٽي رهي آهيان