زلف پنهنجا تون ڄار ٿي سمجهين
جڳ سڄو گرفتار ٿي سمجهين
تون اسان کي ائين پئي ٽوڙين
ڄڻ ڀتو ڪوئي هار ٿي سمجهين
ڪيئن خزان باغ سان ٺهين آخر
تون گلن کي جو خار ٿي سمجهين
هيڪلائي چڙهي ڪلهن تي وئينءَ
مون کي شايد ڪو ڏار ٿي سمجهين
زندگي ائين وڃي رهين آهين
ڏور پنهنجو ڪو پار ٿي سمجهين
تون آن آڪاس مان زمين سائر
پاڻ سان ڇو شمار ٿي سمجهين