ٿڌي پرھ جي هير کي جا وڻي آ
هزارن ۾ منهنجي سنڌو* هڪ ڄڻي آ
هوائن سان ٿي ٽهڪ اُڀَ ڏي اماڻي
ستارن سان گڏ گڏ پيو اُڀُ ڇڻي هاڻي
کنيو پاڻ چوندي مون هڪرو سڄڻ آ
رهيو روح منهنجي جو سوئي ڌڻي آ
اڏاڻا وڃن ٿا وڻن تان پکي ڇو؟
پڳو باز سئُو وارَ تن وٽ کڻي آ
لڳو نانگ تنهنجو وڇوڙو برابر
ڳڻي ڏنگ مونکي ويو جو هڻي آ
سِپِي جنهن لئِه سائر سدائين پياسي
نظر ۾ ڪا بارش جي ڄڻ هوءَ ڪڻي آ
• سنڌو ـ ام رباب چانڊيو، سنڌ جي بهادر نياڻيءَ جو اصل نالو