واءُ ويڙهي وڇاڻو ٿي اچين ها
ڪو اکين جو ٺڪاڻو ٿي اچين ها
انگ منهنجا اگهاڙا هو تڪين پيا
تون وڳو ڪو پراڻو ٿي اچين ها
موت پرديس بڻجي ڇو پڳو آن
ڏيھ مون لئِه اباڻو ٿي اچين ها
هانءُ گلشن جو روڙي ويو خزان آ
شل ڦڳڻ جو اڏاڻو ٿي اچين ها
ڪو ڳڀو ڀور ٻارن لاءِ نه هيڙو
چنڊ تون ئي هنداڻو ٿي اچين ها
سک جي ديوار تان سائر ڪريو هو
همسفر ۽ وراڻو ٿي اچين ها