شاعري

بھارن ۾ ڳولي وٺو

سائر حسين جي شاعريءَ ۾ پنهنجو رنگ آهي، هن جي رنگن جي ٻولي بہ نرالي آهي ۽ هن جي خيالن جو ڪينواس بہ آرٽيفيشل ناهي، رنگ برنگي خيال هن جي برش مان ٻڏي، احساسن کي پينٽ ڪن ٿا تہ اهڙي تہ شاندار تصوير ٿي جڙي پوي. سائر شاعريءَ ۾ نہ صرف پنهنجو درد بيان ڪيو آ پر پوريءَ سنڌ جو درد بہ بيان ڪيو آهي. سائر جي شاعريءَ ۾ درد، عشق، وڇوڙو، وصل، سنڌ سان محبت، بک، غربت، اميري، پيري، فقيري مطلب تہ هر موضوع سمايل آهي. 

  • 5.0/5.0
  • 35
  • 20
  • 3 سال اڳ
  • 0
Title Cover of book بھارن ۾ ڳولي وٺو
سنڌ سلامت پاران
سنڌ سلامت ڪتاب گهر پاران نوجوان شاعر سائر حسين جي غزلن جو مجموعو”بھارن ۾ ڳولي وٺو“ اوهان اڳيان پيش آهي.
سائر حسين جي شاعريءَ ۾ پنهنجو رنگ آهي، هن جي رنگن جي ٻولي بہ نرالي آهي ۽ هن جي خيالن جو ڪينواس بہ آرٽيفيشل ناهي، رنگ برنگي خيال هن جي برش مان ٻڏي، احساسن کي پينٽ ڪن ٿا تہ اهڙي تہ شاندار تصوير ٿي جڙي پوي. سائر شاعريءَ ۾ نہ صرف پنهنجو درد بيان ڪيو آ پر پوريءَ سنڌ جو درد بہ بيان ڪيو آهي. سائر جي شاعريءَ ۾ درد، عشق، وڇوڙو، وصل، سنڌ سان محبت، بک، غربت، اميري، پيري، فقيري مطلب تہ هر موضوع سمايل آهي.
ھي ڪتاب ڪنھن بہ اداري ڇپايو ناھي پر سائر حسين سنڌ سلامت ڪتاب گهر ۾ ڊجيٽل ايڊيشن لاءِ موڪليو آھي، ادارو سندس ٿورائتو آھي.


محمد سليمان وساڻ
مينيجنگ ايڊيٽر ( اعزازي )
سنڌ سلامت ڊاٽ ڪام
sulemanwassan@gmail.com
www.sindhsalamat.com
books.sindhsalamat.com ڪتاب جو مطالعو ڪريو
حق ۽ واسطا ليکڪ وٽ محفوظ

ارپنا

سنڌسلامت پاران

پانڌي آهي پيار جو ــــ سائر حسين

لفظن جي مالها جوڙيندڙ شاعر

راهون مهڪائيندڙ راهرو

احساسن جو شاعر ــــ سائر حسين

سائر کي ڪير نه سڃاڻي

شاعري منهنجو وجود

اسان کي بهارن ۾ ڳولي وٺو

هوا جي پرن تي چڙهيو ٿو اچان

گونگن وانگر رهبر پنهنجا

چنڊ جي روشني هئي يا ڏس تون هئينءَ

اکڙين جي جاڳ ٿيندي رمتا هي خواب ٿيندا

هن ڪهاڙيءَ کان ڊڄي ٿڙڪڻ لڳو

دورن ۾ دٻجي وينداسين

ورد ميهار جو مان ڪندي ٿي وتان

اک منهنجي گناھ ٿي پوکين؟

تنهنجي اچي وڃڻ جو ويلو اچي ويو

هلي اچ هوا ساڻ گڏجي گهمون

واءُ ويڙهي وڇاڻو ٿي اچين ها

چنڊ منهنجو وڳو آهي

زلف پنهنجا تون ڄار ٿي سمجهين

آسمان جي بزار ڪا ڏسجي

روح جي تار تائين به پهچي وڃو

حسن جو جهان آهين

تنهنجو دل تان ويو جمال نه آ

سور کي سرمو ڪري پيو پائجي

ديد جو نشان ٿي ويس

زندگيءَ ۾ انجامي ته ٿيءُ

اگهاڙپ بک ڪڏهن آخر ڍڪيندي

ٿر اڃارو اڃارو پسان

عشق آهي بلا پاڻ جانچي وٺون

سال ليکي پراڻا ڏئي ويو

تسڪين وڃائي ٿي انڌوڪار پڳي آ

اڄ ونڊي ڪي پيار پل ويهي رهون

خيال پنڇي اڏار ۾ آهي

آئون ڀٽڪيل مڪان ۾ ڄايس

سوچي ڇو سوڙهو ڪيون

ڄڻ تنهنجو احوال پڇي ٿو

ريءَ چمين جي چپن جو ڇا ٿيندو؟

اٿاريون وطن لاءِ آواز گڏجي

وقت انهيءَ ويري تي پهتا آهيون

روپ ڪينجهر جو ، ڪا راڻي مون ڏٺي

درد سرمو ڪيو آئون پايو وتان

آ سنڌ مقدس ڪتاب وانگي

توتان نڇاورُ آهيان

هو شخص ڏاهو ٿي لڳو پُرُ مئڪشي ۾ جو هيو

ايڏا هي گل تنهنجي هٿن تي !

دلڙيءَ جون ضرورتون وڃو ٿي

وٺڻَ سونهن چنڊ تو ۾ لٿو آھ

توکي وٺڻ پڳو هان ، خالي ته ڪو نه ويندس

مون ۾ تصوف آهه خدائي ، ۽ پارسائي

پکين جو وڻن تان ٽٽو ڀروسو

وسڻو تنهنجي وارن کي آهي

باهه جهڙيون بکون پهتيون پيٽ تي

بيڏوهه ، نظر جو تير هنيئي

هن ڪونج جيان وڇڙي دل کي

اڏار تنهنجي عرش تي ڪٿي پڄي به مان پڄان

وقت توسان اڙيو پيو آهيان

پکين جي ٺڪاڻن جون ڳالهيون ٻڌو

ٻار منهجي پٺيان بکن جهڙا !!

ڏسي اوهان کي چمن ٿو مرڪي

کٽ ڇڳل تي سمهي رهيو آهيان

تون وڇوڙا ٿي ڇٽين دل جي ڀٻنيءَ ۾

جهڙالي مند ۾ تنهنجو گرم ڀاڪر هجي ها

تنهنجي حسن جي پاسي اکڙيون ڪڏهن اڪاريون

پيار جو پيچرو وٺي هلجي

چاندني نقاب ۾ ٿي رهي

تون آن مڇي نديءَ جي ، مان ڄار ڪو بکارو

تون نينهن نشيلي به ڪڏهن ٿيءُ

ڪنهن جو تضاد آهين

صنعانُ ڪٿي آهي ، صنعانُ ڪٿي آهي؟

لڙڪن کي پي وٺان ٿو

لهجو تنهنجو سخت ٿي ويو

نه ايڏي ڀڃ ڊاھ ڪر

هوءَ جي هيل وري پوندي

پکين وانگر اڏامي هل هلون هتڙان

قيمتي ڇو زندگاني نه ڄاتئِه؟

بهارن جي آمد ٿي گلشن ۾ آ

خوشبو تنهنجو ڏس ڏيندي آ

هوا گهر گهڙي پئي سڄڻ جي الا ڙي

عشقِ عقيدت مڃان ٿو

ماڻهپي جا گڻ پسان تو ۾ پيو

مان لکان تنهنجي چپن جي مرڪ تي

تنهنجو آسڻ جاچي لهندس

مون ۾ ويساهه ڇڏي وئي

چوءُدڳي تي ويھ تون ، چوءُدڳي ڪا ٺاھ تون

بي رخيءَ تنهنجي ۾ ٿي ديد ڏکاري آهي

ٿڌي پرھ جي هير کي جا وڻي آ

هو ڇهي جئن بتيون وڃان ٿيندو

تنهنجي نگاھ ۾ آهيان

ڪو صدين جو گهاءُ آهين

اوٿرن جي اڳيان اَڏِ جهڳي پيار جي

سارِ جي ساري سگهين ٿو

عشق! مان چانگو بکارو

منفرد آ ڏانءُ پنهنجو

مون کي اڪير تنهنجي مون وٽ آ پيار تنهنجو

وٺ پڪڙ لڳي پئي آهي

ويئي کڄي ساٿي هٿن مان پنڌ ڏورين ڇو نه ٿين؟

تنهنجي بدن سان تعلق ڪهڙو رکي هوا ٿي؟

تو کان جو پيار ورتم زوري ته ڪا نه ڪئي

محتاج ٿي حياتي، جيئڻ بڻيو تماشو

بستر تي ڀاڪر لڇي آهن رهيا

وسن هي منهنجي بدن مٿان پيا

وحدت جي ٻيڙي تار وئي ٿي

مينهوڳي مند ۾ اچين هان

دل وڇايل تتل پهڻ تي آ

سونهن جو تون دادلو آهين

آڪاس ڏي ڏسي تارن تي سوچجي

رات جي روشني ڪٿي آهي؟

ڪتاب تي آيل ريٽنگ ۽ رايا

5.0

(ڪُل 0 رائين آڌار)



ڪتاب تي راءِ ڏيڻ لاءِ مھرباني ڪري لاگ ان ڪريو.

  • مصنف سائر حسين
  • ڇپيو ويو 2021
  • ڇپائيندڙ سنڌ سلامت ڪتاب گهر
  • ڇاپو پھريون
  • عالمي ڪتاب نمبر
  • آن لائين ٿيو 13/Aug/2021
  • ترجمو آھي؟ جي نہ
  • ٽيڪسٽ ۾ آھي؟ جي ھا
  • لاٿو ويو 20 ڀيرا

ڪتاب ۾ ٽِڪليون