منفرد آ ڏانءُ پنهنجو
ڏات ٿڌڙو ٿانءُ پنهنجو
مست ٿي آهي خدائي
جڳ ۾ گونجي نانءُ پنهنجو
درد جي ڌرتيءَ تي آهيان
گوندرن ۾ گانءُﱣ پنهنجو
ڪو نه آيو ڇو خوشين جو؟
ڪو به قاصد ڪانءُ پنهنجو
ميڻ ٿي ڳرندو رهي ٿو
هجر ۾ هي هانءُ پنهنجو
ڪُنَ هڻي سائر پيو مَنُ
صاف صوفي نانءُ پنهنجو