عشق! مان چانگو بکارو
چارِ جي چاري سگهين ٿو
آب هان تنهنجي اکين جو
هارِ جي هاري سگهين ٿو
تياڳ پِيا مون ساڻ الجهي
ٽارِ جي ٽاري سگهين ٿو
غم ۾ سائر پنهنجون اڇڙيون
ڍارِ جي ڍاري سگهين ٿو؟
سائر حسين جي شاعريءَ ۾ پنهنجو رنگ آهي، هن جي رنگن جي ٻولي بہ نرالي آهي ۽ هن جي خيالن جو ڪينواس بہ آرٽيفيشل ناهي، رنگ برنگي خيال هن جي برش مان ٻڏي، احساسن کي پينٽ ڪن ٿا تہ اهڙي تہ شاندار تصوير ٿي جڙي پوي. سائر شاعريءَ ۾ نہ صرف پنهنجو درد بيان ڪيو آ پر پوريءَ سنڌ جو درد بہ بيان ڪيو آهي. سائر جي شاعريءَ ۾ درد، عشق، وڇوڙو، وصل، سنڌ سان محبت، بک، غربت، اميري، پيري، فقيري مطلب تہ هر موضوع سمايل آهي.
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو