ديد جو نشان ٿي ويس
لا پتا مڪان ٿي ويس
تنهنجي جيئن ثنا ڪندو ويس
مان وڏو بيان ٿي ويس
تياڳ تنهنجي يرغمال ڪيو
درد جو جهان ٿي ويس
جيئن هوا بدن ڇهي پئي
مان سڄو گمان ٿي ويس
تون گلن جيان ڦٽي پئينءَ
مان به باغبان ٿي ويس
چنڊ جي ٿي ويجهڙو ته مان
چاندنيءَ جو شان ٿي ويس
ڪربلا ۾ سوڀ ڪنهنجي ٿي
مان “حسين” ڪامران ٿي ويس