اڏار تنهنجي عرش تي ڪٿي پڄي به مان پڄان
اڏام جيتري رکان اُڏي اُڏي ٿڪي پوان
نه ديپ ٻار هيڪلي تکي هوا ۾ ڪامڻي
چئو رڳو چپن سان مان اجهو ئي ٿي ٻري ٻران
سمونڊ کي ٻنڌو ڏنم ۽ چنڊ تي چڙهي ويس
زمين تي رهي به آنءُ عرش تي نظر رکان
ڪڏهن ڪڪر جي ڳنڍ کي رکي ڇڏيان اکين ۾ ٿو
ڪڏهن رڻن ڪڏهن وري ٿو جهنگلن ۾ مان رهان
حُسينُ ڪربلا ۾ ، ڪربلا زنده حُسينَ ۾
شهادتن جو جام ٿو تڏهن ڀري ڀري پيان