محتاج ٿي حياتي، جيئڻ بڻيو تماشو
انڌن اڳيان به پنهنجو روئڻ بڻيو تماشو
مشروب جن لئِه مقرر ۽ روح رُخ يزيدي
تن وٽ ته يار پاڻي پيئڻ بڻيو تماشو
ٿيو پيٽ جو بکارو بک کي ٻڌم پلئَه ۾
بيداد کان گهرڻ ، هٿَ ٽنگڻ بڻيو تماشو
جوڀن جي وٿ جا عضوا، هنڌ هنڌ کان پيا اکلي
ٽيٽيهه سال ۾ ، لٺ چاتڻ بڻيو تماشو
توسان ملڻ جو سپنو اک ۾ چڀيو پيو آ
سڪ جي ٻنيءَ تي پنهنجو ڀٽڪڻ بڻيو تماشو
اک جي ندي اڃان ڀي منهنجي سڪي نه آهي
احوال دل جو توسان اورڻ بڻيو تماشو
مرڪون ته ڪيئن مرڪون پنهنجي چپن کي کولي
پنهنجو هتي ته سائر سڏڪڻ بڻيو تماشو