درد سرمو ڪيو آئون پايو وتان
زندگي پنهنجي نابين بڻايو وتان
هجر جي شام ٿي روز مون ۾ لهي
درد سان محفلون مان مچايو وتان
منهنجي دولت سڄي نانءِ تنهنجي پرين
مان ته خود کي اوهان جو سڏايو وتان
وجد ۾ مان اچي هن ڳلين ڳوٺ ۾
نينهن پنهنجو هي نانگو نچايو وتان
توڻي جو آهيان مان زنده پو به ڇو
پاڻ مئلن جيان ٿو کڻايو وتان
موت منهنجي مٿان ڄڻ ڪو جاسوس آ
زندگي پنهنجي سائر لڪايو وتان