بس ديدار پنهنجو عطا ڪجانءِ!
مالڪ مٺڙا!
توکان مون فقيري گهري آ!
بس، فقيري تون عطا ڪجانءِ!
نه عيش گهريو نه آرام گهريو،
بس، فقيري لباس، تون عطا ڪجانءِ،
نه چاندي گهري، نه سون گهريو،
بس، فقيري هار تون عطا ڪجانءِ.
مالڪ منهنجا!،
قبر جي تنهائي ۾،
ڪريم آهين، تون ڪرم ڪجانءِ،
رحيم آهين، تون رحم ڪجانءِ،
قبر جي اونداهيءَ ۾،
قرآن مون لاءِ روشن ڪجانءِ!
درود مون سان ساڻ ڪجان!
پنجتن پاڪ جي صدقي،
پنج نمازون بخش ڪجانءِ!
ٻارهن امامن جي صدقي،
ٻارهن مهينن جون خطائون بخش ڪجانءِ!
سوا لک نبين جي صدقي،
سڀ اوڻايون معاف ڪجانءِ،
هن جيتامڙي وجود تي،
رحمت جي چادر سان ڇانوَ ڪجانءِ،
توکان جنت ڪونه گهران ٿي،
بس! ديدار پنهنجو عطا ڪجانءِ!