تون مون کي جاهل چوڻ وارا!
تون مون کي جاهل چوڻ وارا!
تون منهنجي تاريخ ته پڙهي ڏس!
وينديون وسري سڀ تاريخون.
تون منهنجا تاريخدان ته پڙهي ڏس!
حسام الدين راشدي،
نبي بخش خان بلوچ،
مولائي شيدائي،
جن ڪئي آهي،
سنڌ جي تاريخ محفوظ.
تون منهنجي ڏاهن جا نظريا ته پڙهي ڏس!
ابراهيم جويو،
رسول بخش پليجو،
عطا محمد ڀنڀرو،
جن جي نظرين ۾ آهي،
قومن جو بچاءُ.
تون منهنجا درويش ته پڙهي ڏس!
بلاول شهيد جو گهاڻي پيڙهيو،
سرمد شهيد جو اورنگزيب مارايو،
شاهه عنايت شهيد جو مغلن سِر ڌڙ کان ڌار ڪرايو،
جن وٽ آهن،
جو کيڙي سو کائي وارا پرچاءُ.
تون منهنجا ڌرتيءَ جا شهيد ته پڙهي ڏس!
راجا ڏاهر جنهن عربن کي بتال ڪيو،
دودو سومرو جنهن خلجين کي خوار ڪيو،
سورهيه بادشاهه جنهن انگريزن کي حيران ڪيو،
جن جا آهن،
ڌرتيءَ کي رت جا ريج ڏنل.
تون منهنجا مزاحمتي ڪردار ته پڙهي ڏس!
هيمو ڪالاڻي، سوريءَ چڙهيو، پر راز نه کوليو،
روپلو ڪولهي، سر ڏنو پر فرنگي اڳيان نه آڻ مڃي،
هوشو شيدي، انگريزن کي للڪاريندو رهيو،
جن جا آهن،
مرسون، مرسون سنڌ نه ڏيسون، نعرا مشهور.
تون منهنجي سنڌ جا اڳواڻ ته پڙهي ڏس!
قائداعظم، جنهن دنيا جي نقشي ۾ پاڪستان قائم ڪيو،
جي.ايم.سيد، جنهن اسيمبليءَ ۾ پاڪستان جو بل پاس ڪرايو،
قائدِ عوام جنهن ملڪ کي ايٽم بم ڏنو،
جن جا آهن،
دنيا ۾ وڏا شان ۽ مان.
منهنجي ديس جون بهادر نياڻيون ته پڙهي ڏس!
مائي بختاور جنهن ظالم اڳيان ديوار بڻجي گولي کاڌي،
مائي جيندو جنهن پٽن جي لاشن جو فوجين سان نه ٺاهه ڪيو،
بينظير ڀٽو جنهن ڪانئر کي پٽيون پڙهايون،
جن جا آهن!،
دنيا ۽ ديس ۾ پڙلاءُ!
تون منهنجا اڙٻنگ جوڌا ته پڙهي ڏس!
مرتضيٰ ڀٽو جنهن ڪائنر کي للڪاريو،
بشير خان قريشي، اقوام عالم ۾ آواز اُٿاريو،
خالد محمود سومرو، جنهن اسيمبليءَ ۾ بي خوف ڳالهايو،
جن جا آهن!
ايوانن ۾ پڙاڏا ۽ ڏهڪاءُ!
تون سنڌ تي لٽيرن جون ڪاهون ته پڙهي ڏس!
عربن، ارغونن جون ڪاهون،
ترخانن، پٺاڻن جون ڪاهون،
مغلن، انگريزن جون ڪاهون،
پوءِ به آهن،
سنڌ جا وسيلا بيشمار!
تون منهنجي سنڌ جو شان ته ڏس!
تون آهين سنڌؤ جو ازل کان ويري،
سنڌ جو شان توکان هضم نه ٿيندو،
تعريف توکي ڪڏهن نه وڻندي،
اڄ سنڌي آهن!
ويريءَ جي اکين ۾ ڪنڊو بڻيل.
تون منهنجي سنڌ ۽ پنهنجو حساب ته ڪر،
تون 14 صدين کان مسلمان آهين،
تون 73 سالن کان پاڪستاني آهين،
مان 10 هزار سالن کان سنڌياڻي آهيان،
جتي سنڌي آهن!
ازل کان سنڌ ڌرتيءَ جا وارث!