تون منهنجي سهڻي سنڌ ته گهمي ڏسُ!
تون مون کي ڏاند گاڏيءَ چوڻ وارو!
تون منهنجا ماڳ ته گهمي ڏس!
آمريءَ جو دڙو،
ڪاهوءَ جو دڙو،
موئن جو دڙو،
جنهن ۾ اٿئي،
هزارين سالن جي تهذيب لڪل!
تون منهنجا ڪوٽ ته گهمي ڏس!
عمرڪوٽ،
ڏجي ڪوٽ،
رني ڪوٽ،
جنهن۾ اٿئي،
ديوار چين جهڙي ديوار سنڌ!
تون منهنجا قلعا ته گهمي ڏس!
بکر جو قلعو،
منوڙه جو قلعو،
حيدرآباد جو قلعو،
جنهن ۾ ناهي،
ڪٿي به ڪا اذيت گاهه!
تون منهنجا بندرگاهه ته گهمي ڏس!
ديبل بندرگاهه،
لاهري بندرگاهه،
ڪراچي بندرگاهه،
جتي اٿئي،
سنڌ باد جا قصا مشهور!
تون منهنجون ڍنڍن جو سير ته ڪري ڏس!
منڇر جي ڍنڍ،
مکيءَ جي ڍنڍ،
ڪينجهر جي ڍنڍ،
جت اٿئي،
نوري ڄام تماچيءَ جي عشق جا داستان!
تون منهنجي سنڌ جا سفرناما ته پڙهي ڏس!
ابن بطوطه جو سفرنامو،
لطف الله جو سفرنامو،
جيمس برنس جو سفرنامو،
جنهن ۾ لکيل اٿئي،
سنڌ جي شاندار تاريخ محفوظ!
تون منهنجي جبل ته گهمي ڏس!
کير ٿر جبل،
هالار جبل،
ڪارونجهر جبل،
جتي اٿئي،
ڪارونجهر کان به اونچا روپلن جا ڳاٽ!
تون منهنجا تخت گاهه ته گهمي ڏس!
الور جو تخت،
روپا ماڙيءَ جو تخت،
ٺٽي جو تخت،
جتي اٿئي،
مڪليءَ جي شاندار ماضي مدفون!
تون منهنجا ڪوي ته پڙهي ڏس!
سچل سارو سچ،
ساميءَ جا سلوڪ،
ڀٽائي جا بيت،
جنهن ۾ اٿئي،
انسانيت جو پرچار!
تون منهنجا رڻ ته گهمي ڏس!
ڪڇ جو رڻ،
راجپوتانا جو رڻ،
ٿر جو رڻ،
جتي اٿئي،
ماڻهن کان به سهڻا مور!
تون منهنجا ڦٽل شهر ته گهمي ڏس!
ڀنڀور جو ڦٽل شهر،
منصوره جو ڦٽل شهر،
مومل جي ڦٽل ماڙي،
جتي اٿئي،
راجا نند جون ڏندڪٿائون!
تون منهنجيون پُليون ته گهمي ڏس!
ڪوٽڙيءَ جي لوور سنڌ بئراج پل!
روهڙيءَ جي لائنسڊائون پل!
سکر جي لائيڊ بئراج پل!
جنهن ۾ اٿئي،
66 فولادي دروازا مشهور!
تون منهنجي شڪارپور ته گهمي ڏس!
هاٿي در
لکي در
واڳون در
جيڪا اٿئي
دنيا ۾ پئرس مشهور!
تون منهنجا ٽڪر ته گهمي ڏس!
گنجي ٽڪر جي ٽڪري،
آدم شاهه جي ٽڪري،
سيوهڻ جو گورک هل اسٽيشن،
جتي اَٿئي،
مريءَ کان به وڌيڪ ساوڪ ۽ ٿڌ.
تون منهنجا چشما ته گهمي ڏس!
لاکي جا چشما،
جهمپير جا چشما،
لڪيءَ جا چشما،
جتي اٿئي،
پاڻيءَ ۾ مريض لاءِ شفا سمايل!!
تون منهنجو آب ته پي ڏس!
جر جو مٺو آب!
سمنڊ جو کارو آب!
سنڌوءَ جو امرت ڌارا!
جنهن تي
ظالم بند ٻڌي ڪالا باغ اڏن ٿا.
تون منهنجا ٻيٽ ته گهمي ڏس!
سنڌي سمنڊ جو ڏنگي ٻيٽ!
سنڌي سمنڊ جو ڀنڊار ٻيٽ!
سنڌي سمنڊ جو چرنا بيٽ
جن ۾ اٿئي
وفاق جون نظرون کُتل!
تون سنڌوءَ جي مڇي ته کائي ڏس!
شاڪر، ڪرڙا،
کڳا، پلا!
گندڻ، ڏنڀرا،
جن لاءِ اٿئي، پنجابي پهاڪا مشهور!
مڇي ماني کانوڻا، سنڌ ڇوڙ نه جانواڻا!
تون منهنجي ڌرتيءَ جا خزانا ته ڏس!
کوهن مان تيل ٿو نڪري،
باجارن مان گيئس ٿو نڪري،
ٿر مان ڪوئلو ٿو نڪري،
جن تي اٿئي،
وفاق جو تين وال.
تون منهنجا ٻيلا ته گهمي ڏس!
ڪچي جا ٻيلا،
تُمر جا ٻيلا،
مکيءَ جو ٻيلو،
جتي اٿئي،
وطن يا ڪفن، آزادي يا موت، جا نعرا مشهور.
تون منهنجي هالا ته گهمي ڏس
جنڊيءَ جا ڪاريگر!
ڪاشيءَ جا ڪاريگر!
اجرڪ جا ڪاريگر!
جن جا اٿئي،
دنيا ۾ ناماچار!
تون منهنجا وسيلا ته ڳڻي ڏس!
سمنڊ مان ياقوت ٿو نڪري!
جبلن مان الماس ٿو نڪري!
ڪارونجهر مان گرينائٽ ٿو نڪري!
جن تي اٿئي،
وفاق جو لڳل ڌاڙو دردناڪ!
اي! منهنجي ديس جا رقيب!
مان ڪهڙي ديس جي واکاڻ ڪيان،
منهنجي عمر ٿوري آ،
منهنجي ديس جي واکاڻ گهڻي آ،
تون منهنجي سهڻي سنڌ ته گهمي ڏس!
ويندئي وسري توکان سڀ تهذيبون!